Blog

<figure id="figure-r73j3jwpcrm3wvtm4d"><img id="r73j3jwpcrm3wvtm4d" src="https://cdn.durable.co/blocks/38RoHkQfR8NB8tegO8TNuEPHwYrF2vOksqhYQDfWHf6LGKPNiRyNb9x4s4QJyd0K.jpg" alt="Blog van lefwijf Judith Donkers op lefwijf.nl " title="Blog van lefwijf Judith Donkers op lefwijf.nl " class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/38RoHkQfR8NB8tegO8TNuEPHwYrF2vOksqhYQDfWHf6LGKPNiRyNb9x4s4QJyd0K.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Ik sleep een sliert mensen mee - Judith Donkers</h2><p><br>‘Jij sleept een hele sliert mensen achter je aan, mam.’ Met die opmerking zette mijn oudste zoon mij aan het denken. Is dat zo? Kan ik geen afscheid nemen? En als dat zo is, is dat dan ‘fout’? Er zat wel duidelijk een oordeel in zijn constatering. En ik kan niet ontkennen, dat zowel privé als zakelijk mijn adresboekje rijk gevuld is, ook met oude contacten die ik koester. Is dat dan soms niet cool of zelfs achterhaald?</p><h3>Eerst de relatie, dan de prestatie</h3><p>Met vrienden en oud-collega’s praat ik er over door. We komen zo’n beetje tot de conclusie dat er mensen zijn die gaan voor de zaak en bij vertrek alles achter zich laten en elders gewoon opnieuw beginnen. Contacten zijn functioneel, nodig voor het bereiken van de (nieuwe) doelen.<br>En er is een categorie die anderen om zich heen nodig heeft; verbinding als primaire behoefte om van daaruit sámen te kijken hoe de doelen behaald kunnen worden. Een niet-gefundeerde tweedeling die onze gedachten ordent. En ik hoor duidelijk bij die laatste categorie.&nbsp;</p><p>&nbsp;Eerst de relatie, dan de prestatie is méér dan een leiderschapsprincipe voor mij; het is een voorwaarde, een belangrijke waarde in mijn werk. Ik wil me verbinden; begrijpen wat de ander meebrengt, nodig heeft en waar we elkaar kunnen versterken. Oog hebben voor de ander en het grotere geheel.</p><h3>Ben ik een voorbeeld?</h3><p>Regelmatig hoor ik van collega’s over mijn optreden dat ze nooit dachten dat een directeur ook zó kan zijn. Het zegt vooral iets over eerdere ervaringen, denk ik dan. Daarbij krijg ik het label authentiek. Ik &nbsp;denk dat ik altijd mezelf ben. Ik ben niet bang voor kwetsbaarheid en emoties op het werk, maar heb ervaren dat niet iedere organisatie hier raad mee weet. Ook weet dat ik aanspreekbaar ben als ik een keer uit de bocht vlieg en ik voel me niet te groot om excuses aan te bieden. Ik laat wat van mezelf zien vanuit de gedachte dat de ander daarmee gemakkelijker zichzelf zal durven tonen. Een wederzijdse kwetsbare dosis lef. Zo hoop ik in elk geval een voorbeeld te zijn voor anderen.</p><h3>Emoties vertellen een verhaal</h3><p>Emoties op het werk heb ik moeten leren waarderen. Emoties vertellen een verhaal. Emotie vonkt op als iets je raakt. Dat kunnen lastige gesprekken zijn, vooral als je niet durft door te vragen. Maar eigenlijk krijg je een cadeautje aangereikt: de emotie is het signaal, dat het iets écht belangrijks op het spel staat voor die persoon. Iets waar je niet zomaar overheen kunt stappen.<br>Zo herinner ik me een gesprek met een manager diensten tijdens een voorgenomen reorganisatie. Hij was behoorlijk vastgelopen. Met een kort lontje en veel frustratie was hij niet meer in staat een constructieve bijdrage te leven, niet voor zijn afdeling en niet voor het grotere geheel.</p><h3>Waardevolle connecties &amp; waardering</h3><p> </p><p>Na veel moeizame maar open gesprekken zei hij uiteindelijk: ‘We komen op die manier zó ver van de gebruiker af te staan dat ik niet meer geloof in kwalitatieve dienstverlening.’ Dat raakte hem in zijn ziel. Dát gaf ruimte. Als het lukt om in gesprek tot de kern te komen van waar het over gaat, ontstaat er ruimte en altijd een diepe connectie. Deze relatie heeft me bij latere loopbaanstappen nog twee keer opgezocht om te sparren want we wisten wat we aan elkaar hadden.</p><p>Ja, ik sleep een hele sliert mensen achter me aan. Mensen waarmee ik waardevolle connecties heb gebouwd. Het onderhouden van die relaties kost tijd. En… het levert me ook altijd wat op: ik doe mezelf een plezier door de ander te plezieren. Erkenning dat het er toe deed, wat wij deelden. Waardering als mens, voorbij de rol die ik had.&nbsp;</p><p><br></p><p><em>@ Energiek, bevlogen en tikkie onconventioneel... lefwijf Judith Donkers (1971) doet het op háár manier en altijd vol overtuiging. Met een authentieke leiderschapsstijl bouwt zij krachtige teams waar werkplezier en resultaat leveren samengaan.</em></p>

Ik sleep een sliert mensen mee - Judith Donkers

<figure id="figure-l1g4443mnwm3r2ckvs"data-full-width><img id="l1g4443mnwm3r2ckvs" src="https://cdn.durable.co/blocks/4yOEUeMmmucFfEEih53xQPhOOP9z32fUg5qRuh0AZGsbgeQXLXPu9taJ3zsZBq7f.jpg" alt="Blog van lefwijf Luc Schouten op lefwijf.nl: Schuren vormt mij als Lefwijf." title="Blog van lefwijf Luc Schouten op lefwijf.nl: Schuren vormt mij als Lefwijf." class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="Tekst, foto's en tekening van Luc Schouten" data-positionX="null" data-positionY="null" data-fullWidth="true"/><figcaption class="body-normal text-gray-500 mt-2">Tekst, foto's en tekening van Luc Schouten</figcaption></figure><h2>Schuren vormt mij als Lefwijf</h2><h2>Luc Schouten</h2><p><em><br>Jij en ik verschillen niet zo veel. We leiden allebei een leven, een doodgewoon leven. Een leven dat net als het water op ’t Wad zich snel en soepel langs alle obstakels beweegt. Geulen, zand, mosselbergen, kraamkamers van zeesterren.&nbsp;</em></p><p>Dagen vliegen soms voorbij. Dagen waarin we obstakels op ons pad ondervinden. Dat kunnen dagelijkse gebeurtenissen zijn. Herkenbare gebeurtenissen. &nbsp;Soms neemt zo’n gebeurtenis maar een split second van je leven in beslag. Je leven neemt dan plotsklaps een wending die allesbepalend blijkt te zijn. Soms duurt een gebeurtenis een eeuwigheid. Dan denk je ‘Dit stopt nooit, hoe kom ik hier ooit nog uit!’ Je waant je in een bodemloze put en je hebt geen enkel zicht op een mogelijke uitweg. Soms is het er gewoon of het blinkt juist uit door afwezigheid. Soms zijn het nare of zelfs traumatische gebeurtenissen met een immense impact.&nbsp;</p><h3>Hoe wist de ander het trauma te verwerken?</h3><p>Herken jij jezelf wel eens in het verhaal van een ander?&nbsp;<br>Iemand vertelt je over zijn of haar ervaring en je krijgt kippenvel. &nbsp;Je denkt ‘Dat is mij ook overkomen!’ Je zit onmiddellijk op het puntje van je stoel. Je wilt het weten. Hóe heeft die ander zich er doorheen geslagen, zich zelf gered? Hoe wist de ander daarna het trauma uiteindelijk te verwerken en de ellende te overwinnen?<br>Het luisteren naar het verhaal van de ander is leerzaam en helend. Het leert je relativeren. Het kan immers altijd erger. We leren van elkaars leven. &nbsp;&nbsp;</p><p>‘Het leven is een pijp kaneel, iedereen zuigt er aan en krijgt zijn deel.’ Jouw en mijn delen verschillen in de basis niet zo veel. Na onze tweede online Lefwijf-ontmoeting plaatste ik in mijn bio: 'Waar het leven schuurt, groei je.’Door het vertellen van mijn verhaal kan jij misschien van mijn ervaringen leren. Al is er maar één persoon die zich door mijn verhaal gesteund voelt, dan maakt dat het delen van mijn verhaal waardevol.&nbsp;</p><p>Als Lefwijf wil ik met je delen hoe ik óók een immens ingrijpende gebeurtenis in mijn leven jarenlang voelde schuren. Ik had dag in dag uit buikpijn maar kon mijn vinger niet op de zere plek leggen, wist niet waar het vandaan kwam.&nbsp;</p><h3>Die split second</h3><p>En dan ineens was daar zo’n split second waar mijn leven plots een andere wending koos. Ineens was me duidelijk waar mijn buikpijn vandaan kwam. Al anderhalf jaar worstelde ik met een te nemen besluit.<br>Door wat er in die split second gebeurde was mijn besluit ineens voor mij genomen. Ik hoefde helemaal niks meer te besluiten, het was een feit. Ik wist simpelweg wat mij te doen stond. Actie!&nbsp;</p><p>In de eerste jaren daarna heb ik mijn bodemloze put uitgebreid verkend. Ik dacht oprecht dat ik er nooit meer uit zou kunnen klauteren. Soms had ik sombere gedachten. Toen ik uit de vechtmodus kwam, begonnen diverse behulpzame mensen mijn pad te doorkruisen. Ze gaven mij steeds kleine duwtjes in de goede richting. Babystapjes.</p><p>Ze rammelden mij figuurlijk door elkaar en wisten ingesleten denk- en gedragspatronen te doorbreken. Ze spiegelden en gingen met mij terug in mijn verleden om de gang van het water nog eens goed na te gaan. Het gaf mij inzichten, waarmee ik mijn uitweg vond, weg van die bodemloze put. &nbsp;</p><p>Mijn energie werd als het ware gereset en soms kon ik echt voelen dat ik steviger op mijn benen stond. Ik wist weer een weg te zoeken van mijn hoofd naar mijn hart. Mijn antenne ging aan; had die daarvoor eigenlijk ooit aangestaan? Een antenne die je in je jeugd moet ontwikkelen; intuïtief aanvoelen wie goed voor je is en bij wie je ver weg moet blijven. Een intensief proces. Ik vond het confronterend, pijnlijk, verdrietig, soms was ik ten einde raad. En nog steeds is het niet klaar, ik blijf lerende.</p><h3>Ieder getij</h3><p>Uit het omarmen van al dat ‘schuren’ is uiteindelijk iets goeds voortgekomen.&nbsp;<br>Ik ben beter uit de strijd gekomen dan dat ik er (onbewust) in ging. &nbsp;<br>Ik heb een betere versie van mezelf weten te creëren. &nbsp;</p><p>Met mijn Lefwijf-verhaal in het boek wil ik je laten zien dat het uiteindelijk, hoe dan ook, goed komt. ‘Schuren’ vormt een Lefwijf. Het is net zoals op ’t Wad, een plek waar ik heel graag ben omdat het er magisch is. &nbsp;<br>Ieder getij vindt het water zijn weg want wat er ook gebeurt, 't Wad loopt ieder etmaal leeg, en ook weer vol. &nbsp;</p><p><br></p><p><em>@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.</em></p><figure id="figure-qo8v80xkyim3riqwb1" class=""><img id="qo8v80xkyim3riqwb1" src="https://cdn.durable.co/blocks/2bh0DmHjfHKrDauJkc0NebF48TGN7VxWT0fyaIvHjWxo1CdJ4G2NRSpP3xK1GHXC.jpg" alt="Luc Schouten op lefwijf.nl met een blog over lefwijf zijn" title="Luc Schouten op lefwijf.nl met een blog over lefwijf zijn" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2bh0DmHjfHKrDauJkc0NebF48TGN7VxWT0fyaIvHjWxo1CdJ4G2NRSpP3xK1GHXC.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure><figure id="figure-0edy74t4kom3rivtrc"><img id="0edy74t4kom3rivtrc" src="https://cdn.durable.co/blocks/4zmZW4px6TN2KphxU97JRsudHULosYhP2jSN1ERIt7P420FGXlEsSfj7Gpu5q2VR.jpg" alt="Luc Schouten op lefwijf.nl met een blog over lefwijf zijn" title="Luc Schouten op lefwijf.nl met een blog over lefwijf zijn" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="null" data-positiony="null" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/4zmZW4px6TN2KphxU97JRsudHULosYhP2jSN1ERIt7P420FGXlEsSfj7Gpu5q2VR.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;"></figure><p><br></p>

Schuren vormt mij als Lefwijf - Luc Schouten

<figure id="figure-4ei39uiw5ulm335ltyt"><img id="4ei39uiw5ulm335ltyt" src="https://cdn.durable.co/covers/3JN9xiWNwFiawdQiQWIzphFS9evZ3Ei314iRPxnS1KEtN0wutPt4bo1QdZ1uBxO1.jpg" alt="Blog van lefwijf Lucinda Douglas op lefwijf.nl over de kenmerken van een Lefwijf (en de excuses om het niet te zijn)." title="Blog van lefwijf Lucinda Douglas op lefwijf.nl over de kenmerken van een Lefwijf (en de excuses om het niet te zijn)." class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/covers/3JN9xiWNwFiawdQiQWIzphFS9evZ3Ei314iRPxnS1KEtN0wutPt4bo1QdZ1uBxO1.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>5 excuses waarom ik geen LEFWIJF ben - Lucinda Douglas</h2><p>Net na onze eerste online sessie ontving ik het bericht van een van de deelnemende dames: ‘Lucinda, ik pas hier echt niet tussen. Ik ben geen Lefwijf… sorry!’Sorry? Haar argumenten: ‘De andere vrouwen zijn directeur of eigenaar van bedrijven met personeel en ik dan? Wat heb ik nou te vertellen? Als zij hun verhalen vertellen dan hoort niemand mij meer. Ik heb mijn bedenkingen of ik erbij hoor.’ <br>Gelukkig kon ik nog reageren voordat de deur helemaal dichtging.</p><h3>Niet goed genoeg</h3><p>Ja, daar was hij weer. De kramp of flits die je in zo’n situatie toeschreeuwt: ‘Maar ik ben niet goed genoeg!’ Ik vertelde haar dat ik daar soms ook wel last van kan hebben maar dan glimlach ik lief naar mezelf en weet dat ik dit zeker wel waard ben. Soms speel ik er een beetje mee. Toen ik dit jaar werd gevraagd om in Vilnius op de grootste salesconferentie van Noord-Europa te spreken, hoorde ik mezelf de quasi denigrerende opmerking maken: ‘So… all the good ones were taken!’ Het had niet gehoeven.&nbsp;</p><h3>Imposter syndroom</h3><p>Het imposter syndroom gooit altijd hoge ogen. Echt een succesnummer. ‘Straks hebben ze me door. Dat ik het eigenlijk niet kan. Dat ik totaal niet de juiste persoon ben en maar wat doe.’ Het maakt niet uit wat vrouwen bereikt hebben of hoeveel miljoen ze verdiend hebben met hun ideeën en inzet… het imposter syndroom steekt helaas bij velen de kop op.<br>Helaas, want het is natuurlijk een belemmerende overtuiging. Als je een prestatie neerzet, mogen anderen dat weten. Credits voor jou, ere wie ere toekomt. En daar hoef jij je niet voor te schamen. Zelf geef ik er geen naam meer aan en haal mijn schouders op. Het slijt met de jaren en de ervaring.&nbsp;</p><h3>Welkom onzekerheid</h3><p>Ik hoorde haar verhaal verder aan. Deze vrouw was zwaar onder de indruk van de verrichtingen van anderen en de personen die deze anderen waren geworden. Ze vergeleek zichzelf en dat pakte niet goed uit. Wanneer pakt zoiets wel goed uit? Het is verleidelijk te denken dat de ander het beter voor elkaar heeft. Maar weer schiet je er niets mee op, integendeel het houdt je klein en het belemmert jouw eigen stappen en ontwikkeling. Ik adviseerde haar met respect naar zichzelf te kijken.&nbsp;</p><h3>Jouw eigen pad</h3><p>Ik vertelde haar ook dat er geen concurrentiestrijd was. Wij winnen samen en niet afzonderlijk. Wij hebben elkaar nodig en dat is ook alleen fijn als wij verschillend zijn. Een ding weet ik, ook al denk ik dat iedereen mij inhaalt, en dat is dat ik mijn eigen weg moet bewandelen, in mijn tempo. En dat ik mezelf daarover vaker een schouderklopje mag geven.</p><h3>Wie zit op mij te wachten?</h3><p>Voor januari 2025 ben ik gevraagd om te spreken in Kenia om vrouwen te zakelijk te inspireren en ook om hun boek te schrijven. Uiteraard zal ik ze uitdagen en tot actie aanzetten. Maar hoe komen ze nou bij mij terecht? &nbsp;Another case of mistaken identity? Nee, iemand die ik op mijn pad ontmoette, kiest bewust voor mij. <br>Dat geldt ook voor jou. Er zit altijd iemand op jouw inspiratie, kennis, know-how en persoon te wachten. De vraag is alleen, hoe deel jij het verhaal? Hoe vertel jij het? Welke elementen heb jij eruit weten te halen?&nbsp;</p><h3>En… schrijft ze nu mee?</h3><p>Diep in mijn hart geloof ik dat iedere vrouw een LEFWIJF is. En dat kon ik gelukkig overbrengen en zij besloot mee te schrijven. Gelukkig, want iedere vrouw heeft haar stem en waar wij voor moeten oppassen, is dat wij niet op elkaar gaan lijken. Dezelfde verhalen en gedragingen. Al die verschillende kleuren zijn juist zo mooi. Hoe je bent, hoe je lacht, hoe je schrijft en wat je zegt op jouw eigen manier. Laten wij licht zijn, laten wij changemakers zijn, laten wij nu de inspiratie zijn. Laten wij samen meer zijn.</p><h3>Wat kenmerkt nu eigenlijk een lefwijf? Dag excuses, welkom groei!</h3><p>Een lefwijf is een vrouw die durft. Ze staat sterk, heeft het lef om zichzelf te laten zien en leeft vanuit een diepe overtuiging van haar eigen waarde. Ze neemt ruimte in – niet uit arrogantie, maar uit een oprechte toewijding aan haar eigen groei en die van anderen. Te vaak zie ik dat veel vrouwen zich echter (onbewust) klein houden, terughoudend zijn om zichzelf te tonen, of zichzelf saboteren door excuses te maken. <br>Dit komt uit een patroon van onzekerheid en de angst om te falen of te veel op te vallen. Maar wat maakt een lefwijf anders? En welke excuses komen vaak naar voren bij vrouwen die nog niet de stap durven zetten naar hun eigen kracht?</p><h3>De kenmerken van een Lefwijf</h3><p><strong>Zelfbewustzijn en eigenwaarde. </strong>Een lefwijf weet wat ze waard is, maar dat komt niet vanzelf. Ze heeft tijd en energie gestoken in zelfreflectie en zelfontwikkeling. En dat doet ze nog steeds. Ze kent haar talenten en durft haar krachten in te zetten door onder andere heldere beslissingen te nemen, ongeacht wat anderen daarvan vinden.</p><p><strong>Kwetsbaarheid als kracht.</strong> Lefwijven durven zich kwetsbaar op te stellen. Ze zien kwetsbaarheid niet als een zwakte, maar als een manier om echt en authentiek in het leven te staan. Een lefwijf hoeft niet altijd ‘sterk’ over te komen, maar geeft ruimte aan haar emoties, gedachten en ervaringen. Dit moedigt anderen aan hetzelfde te doen en creëert diepgang in relaties.</p><p><strong>Durf grenzen te stellen</strong>. Lefwijven zeggen niet automatisch ja tegen alles en iedereen. Ze durven nee te zeggen, ook al voelt dat ongemakkelijk. Ze weten dat het respecteren van hun eigen grenzen essentieel is voor hun kracht . Lefwijven kiezen bewust waar ze hun tijd, energie en liefde in investeren.<br></p><p><strong>Actiegericht en leergierig.</strong> Een lefwijf wacht niet op de perfecte omstandigheden om te handelen. Ze neemt initiatief en leert liever onderweg dan dat ze blijft wachten op een ‘ideaal’ moment. Ze weet dat falen en fouten maken onvermijdelijk zijn, maar ziet dit als een kans om te leren en sterker te worden.<br></p><p><strong>Ondersteunt andere vrouwen.</strong> In plaats van zich te laten leiden door competitie bouwt een lefwijf aan een netwerk van vrouwen die elkaar steunen en versterken. Ze begrijpt dat er genoeg ruimte is voor ieders groei en succes en vindt plezier in de groei van anderen.</p><h3>Excuses die vrouwen klein houden</h3><p>Ik som ze nog even voor je op. Hoewel veel vrouwen de kwaliteiten van een lefwijf in zich hebben, is het makkelijk om verstrikt te raken in excuses. Deze excuses zijn vaak herkenbaar en klinken zelfs logisch &nbsp;maar zijn meestal gebaseerd op angsten en onzekerheden. De eregalerij van excuses:&nbsp;</p><p><strong>"Ik ben er nog niet klaar voor.” </strong>Dit excuus gaat vaak gepaard met perfectionisme. Vrouwen die wachten tot ze zich ‘perfect’ voorbereid voelen, zullen vaak eindeloos blijven wachten. Een lefwijf weet dat groei juist ontstaat door te doen. Het is oké om fouten te maken – elke stap, zelfs de verkeerde, brengt je dichter bij je doel.</p><p><strong>"Wat zullen anderen van me denken?"</strong> De angst voor oordeel en afwijzing is een sterke motivatie om klein te blijven. Maar een lefwijf realiseert zich dat zij zichzelf niet kan veranderen om iedereen tevreden te stellen. In plaats daarvan focust ze zich op haar eigen doelen want iemand zal altijd wel iets te zeggen hebben.<br></p><p><strong>”Ik heb geen tijd/middelen.”</strong> Een klassiek excuus voor alles wat buiten de comfortzone ligt. Lefwijven weten dat tijd en middelen vaak een kwestie zijn van prioriteiten stellen. In plaats van te focussen op wat er ontbreekt, denken ze in mogelijkheden. Ze nemen kleine stappen die, hoe beperkt ook, bijdragen aan hun ontwikkeling.<br></p><p><strong>"Ik ben niet goed genoeg.”</strong> Deze onzekerheid zit bij veel vrouwen diep geworteld en kan hen op allerlei manieren tegenhouden. Lefwijven omarmen het idee dat niemand volledig ‘goed genoeg’ is – perfectie bestaat niet. In plaats daarvan focussen ze zich op wat ze al wél kunnen en geloven ze in hun groeipotentieel.<br></p><p><strong>"Het komt vanzelf wel.” </strong>Een ander veelgehoord excuus is passief wachten op verandering of op een perfecte kans. Lefwijven wachten niet af, ze creëren zelf de omstandigheden die ze nodig hebben om te groeien. Ze weten dat het leven niet vanzelf verandert en nemen daarom hun eigen toekomst in handen.</p><h3>Hoe word jij een Lefwijf?</h3><p>De eerste stap om een lefwijf te worden, is jezelf bewust worden van de excuses die jou klein houden. Sta stil bij hoe deze patronen je dagelijks (kunnen) beïnvloeden en kies ervoor om ze uit te dagen. Vraag jezelf af: wat zou ik doen als ik me niet liet leiden door mijn angsten? Welke kleine stap kan ik vandaag zetten richting mijn doelen?</p><p>Door kleine stappen te nemen en jezelf toe te staan te groeien, kom je dichter bij de authentieke, krachtige versie van jezelf. Het is een proces van durven, falen, en leren. Lefwijven zijn geen vrouwen die alles perfect hebben geregeld; het zijn vrouwen die de moed hebben om door hun eigen excuses heen te breken en zichzelf steeds weer opnieuw uit te vinden. Jij kunt dat ook – het begint met één keuze, één stap. Ik wens je succes, Lefwijf!</p><p><br></p><p><em>@ Lucinda Douglas maakt vrouwen zichtbaar met <a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/best-talks-spreker-april-2025" href="https://academy.lucindadouglas.nl/best-talks-spreker-april-2025" target="_blank" rel="noopener">Best Talks</a> &amp; <a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-empowers" href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-empowers" target="_blank" rel="noopener">LEFWIJF Empowers</a>. Unlimited Happiness is haar nieuwste boek en zij spreekt wereldwijd over Empowerment. &nbsp;<a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-live-maart-2025" href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-live-maart-2025" target="_blank" rel="noopener">LEFWIJF LIVE!</a> is het unieke event voor lefwijven. <a data-mce-href="https://www.lucindadouglas.nl" href="https://www.lucindadouglas.nl" target="_blank">lucindadouglas.nl</a></em></p><p><br></p><p><br></p>

5 excuses waarom ik geen LEFWIJF ben - Lucinda Douglas

LEFWIJF

Ben jij een Lefwijf en schrijf je mee aan het boek LEFWIJF Empowers? Vergroot jouw zichtbaarheid en expertise met jouw deelname. Een initiatief van Lucinda Douglas.

Blogs. Lefwijven vertellen

Ik sleep een sliert mensen mee - Judith Donkers

Schuren vormt mij als Lefwijf - Luc Schouten

5 excuses waarom ik geen LEFWIJF ben - Lucinda Douglas