Blog

<figure id="figure-13qw8gvhxjm56r31vy" class=""><img id="13qw8gvhxjm56r31vy" src="https://cdn.durable.co/blocks/33hsCcVNFnrnWmPNnUlooP5KNV61X7SKmrgZQAZl3UCRJS1tPOYbpORoktIeQ5Sy.png" alt="Lefwijf Natalie Fonteni blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Natalie Fonteni blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/33hsCcVNFnrnWmPNnUlooP5KNV61X7SKmrgZQAZl3UCRJS1tPOYbpORoktIeQ5Sy.png" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Waarom ik schrijf - Natalie Fonteni</h2><p>Al van kinds af aan schrijf ik. Gedichten, gedachten, verhalen – alles wat maar in mijn hoofd zat, vond zijn weg naar papier. Ik schreef vooral van me af. De woorden die ik opschreef, gaven me ruimte in mijn hoofd, een moment van rust. Hele schriften vol woorden, alleen voor mijn ogen bestemd. Schrijven was mijn veilige haven, mijn manier om de wereld te begrijpen.</p><p>Toch is het nu, jaren later, nog steeds spannend om mijn woorden de wereld in te sturen. Want laten we eerlijk zijn: schrijven is niet alleen creëren, het is ook delen. En dat delen voelt kwetsbaar.<br>Elke keer als ik begin, zit ik met dezelfde vragen. Welke details vertel ik? Wat houd ik voor mezelf? Hoe deel ik mijn waarheid zonder te veel prijs te geven? Ik wil mijn lezers meenemen, mijn verhaal vertellen en een boodschap achterlaten. Maar hoe doe je dat zonder iemand voor het hoofd te stoten?</p><h3>Schrijven is kiezen en loslaten</h3><p>Daar ga ik weer, om 07.15 uur. Een paar keer per week pak ik mijn laptop, zet een kop thee naast me en begin met een blanco pagina. Mijn hoofd zit vol gedachten, nog rauw van de nacht. Soms vloeien de woorden moeiteloos, alsof ze al dagen klaarstaan om opgeschreven te worden. Andere keren zijn ze ongrijpbaar, verstopt achter twijfel en perfectionisme. Maar ik blijf zitten, blijf schrijven.<br>Dan komt het moment van schrappen. Wat laat ik staan? Wat haal ik weg? Het voelt als een puzzel. Elk woord moet op zijn plek vallen, anders klopt het verhaal niet. Sommige stukken zijn te persoonlijk, te rauw. Andere missen de kracht om echt te raken. Schrijven is kiezen, loslaten, opnieuw beginnen.</p><p>Toch fluistert er altijd een stemmetje: ‘Durf te delen.’ Want ik weet waarvoor ik dit doe. Mijn missie is duidelijk. Ik wil mijn verhaal vertellen, niet om te choqueren of te kwetsen, maar om te verbinden. Ik wil laten zien dat niemand alleen is in zijn worstelingen. Mijn woorden zijn niet bedoeld om te confronteren, maar om te inspireren.<br>Toch blijft het spannend. Mijn verhaal delen betekent dat ik mezelf laat zien, zonder filters. En dat is eng. Maar ik weet ook dat juist daar de kracht ligt. In de kwetsbaarheid zit het echte. Zo ontstond ook <em>Scherven van Veiligheid</em>, mijn verhaal in <em>LEFWIJF Empowers</em>.</p><h3>Lefwijf zijn is durven delen</h3><p>Dus ik schrijf. Ik voeg woorden toe, ik schrap, ik herzie. En ik laat mijn pen mijn waarheid vertellen, zelfs als die me ongemakkelijk maakt. Want dat is voor mij wat schrijven is: mezelf én jou een spiegel voorhouden. Een vonkje herkenning, begrip of inspiratie achterlaten.&nbsp;<br>Mijn schrijfproces is een reis van geven en loslaten. Niet perfect, niet compleet, maar altijd oprecht. En misschien is dat precies wat het betekent om een lefwijf te zijn: durven doen, durven delen, durven schrijven.<br><br></p><p><br></p><p><em>@ Natalie Fonteni zet mensen en organisaties in beweging. Of het nu gaat om het doorbreken van stigma’s of het inspireren van anderen om zichtbaar en authentiek te zijn, Natalie doet het op haar manier: met passie, lef en visie. <a data-mce-href="http://www.soulvive.nl" href="http://www.soulvive.nl" target="_blank" rel="noopener">soulvive.nl</a>&nbsp;</em></p>

Waarom ik schrijf  - Natalie Fonteni

<figure id="figure-sww484nxllm4tn45kf"><img id="sww484nxllm4tn45kf" src="https://cdn.durable.co/blocks/eMHvyglrmTJRfypPIxCKhPe5T3N9hOxNzjDppQmUAj3ayWFunmzMNF4sUHNFzi07.jpg" alt="Blog van lefwijf Natasia Agard op lefwijf.nl" title="Blog van lefwijf Natasia Agard op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 50%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="50%" data-positiony="50%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/eMHvyglrmTJRfypPIxCKhPe5T3N9hOxNzjDppQmUAj3ayWFunmzMNF4sUHNFzi07.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 50%;"></figure><h2>Bribi na krakti - Natasia Agard</h2><p>Geloof is kracht oftewel <em>bribi na krakti.</em> Twee stemmingen die aan elkaar gelijkgesteld zijn. Bribi na krakti is ook het themalied van Natio, het Surinaamse nationale voetbalelftal. Jongens van Surinaamse afkomst, woonachtig in Nederland die bereid zijn voor het land van hun (groot)ouders uit te komen. Ze geven hoop en een nieuwe kans voor Suriname om als klein land met de grote jongens te spelen. Een droomkans. &nbsp;&nbsp;</p><p>Geloof is uitgestelde teleurstelling? Nee, een lefwijf heeft de zekerheid dat wat je verwacht ook werkelijkheid zal worden. Ik volg de wedstrijd van Natio tegen Canada en ik zie hun vechtlust. Hun motivatie om alles eruit te halen. En hoewel de wedstrijd eindigt in een teleurstellende 1-0 nederlaag, geeft de wedstrijd mij nog meer kracht om door te gaan met alles wat ik onderneem. De wedstrijd komt me voor als een metafoor van het leven.</p><h3>Houd vast aan je dromen</h3><p>Houd vast aan je dromen. Maak ze specifiek, meetbaar en realistisch. Denk aan de consequenties van je dromen en durf om ze zo mooi mogelijk te maken. Spreek ze uit en geef ze vorm. Ze krijgen hierdoor bestaansrecht. Soms moet je vechten voor je dromen. Ze zullen niet gewoon in je handen gelegd worden. Ik blijf gefocust op mijn dromen en ik weet waar ik ’s morgens voor uit bed stap. &nbsp;</p><p>In het leven kan een kubieke meter aan kans langskomen. Je kan ernaar kijken en het laten gaan of je kan het pakken en er iets mee doen. Het leven geeft kansen. Ik noem ze stepping stones om je dichter bij je doel of droom te brengen. Belangrijk is om ze te herkennen.<br>Ik herinner me een Whatsapp-bericht dat mijn zoon was geselecteerd om naar een basketbaltraining-academie in de VS te gaan. Het was een kans om zijn lang gekoesterde droom te verwerkelijken.</p><h3>Van angst naar overwinning</h3><p>Kansen dien je goed te benutten. Je weet namelijk niet wanneer en in welke vorm de volgende langskomt. Twijfels en onzekerheid over de juiste timing hebben me vaak ervan weerhouden in actie te komen. Ik leer elke keer weer dat het niet direct perfect hoeft te zijn. Kom in beweging en het scenario ontvouwt zich stap voor stap.</p><p>Ook al lijkt de situatie hopeloos of buiten je invloedssfeer, ga door, blijf actie ondernemen, blijf zoeken naar mogelijkheden om de situatie te overwinnen. Wat zeg je tegen jezelf op zulke momenten? Ik kan het niet aan! Je hebt helemaal gelijk. Wie ben jij om dit te willen? Wie ben jij om jezelf zo groot te schatten? Ik kan het! Je hebt ook gelijk. Je hele wezen zal zich erop richten om succes te boeken. Waar gaat je energie naar toe? Naar wat je als onmogelijk ervaart of naar wat je als mogelijk ziet. Er is een dunne lijn tussen succes en mislukking. Tussen overwinning en angst.</p><h3>Kies voor de aanval en eis je plek</h3><p>Soms is het nodig om om jezelf met iemand of een situatie te confronteren. Sommige situaties verdwijnen pas als je erop afgaat, in plaats van te hopen dat ze zichzelf oplossen. David confronteerde Goliath met zijn godlasterende houding en ging het gevecht aan. Neem je plek in, beter nog, eis je plek op want niemand zal je die plek geven.<br>Toen ik een bepaalde bewerkelijke zaak bij de overheid geregeld wilde hebben, had ik alleen mijn mobiele telefoon. Geen relaties op de juiste plekken. Daarmee belde ik tweemaal per dag naar de betreffende afdelingen. Totdat ze niet meer om mij heen konden en mijn stukken werden getekend en de zaak afgerond kon worden. Vastbijten.</p><h3>Jouw supporters</h3><p>Je hebt mensen nodig op wie je terug kan vallen voor een gesprek, gebed, een schouder maar ook een schop onder je kont. Een supportteam: jouw gezin, familie, gemeenteleden, vrienden en zelfs collega’s. Iemand die je kan bellen om drie uur in de ochtend om te klankborden. Weten dat je zulke mensen in je binnencirkel hebt, geeft rust en energie in het leven.&nbsp;</p><p>Het maakt niet uit welke positie je op het veld inneemt. Een lefwijf heeft alles meegekregen om met elke situatie om te gaan en deze aan te pakken. Mislukking bestaat niet, alleen feedback. Het leven is een aaneenschakeling van positieve leermomenten en voorzetjes zodat jij uiteindelijk kunt inkoppen. <em>Bribi na krakti.</em></p><p><br></p><p><em>@&nbsp;‘Er zijn geen mensen zonder hulpbronnen, alleen mensen die hun hulpbronnen niet gebruiken.’ Natasia L.H. Agard is communicatietrainer en life coach binnen haar eigen bedrijf. Zij richt zich vooral op het versterken van jonge vrouwelijke professionals en begeleidt ze bij het bereiken van hun doelen. <a data-mce-href="https://www.acacia-development.org/" href="https://www.acacia-development.org/" target="_blank" rel="noopener">acacia-development.org</a></em></p>

Bribi na krakti - Natasia Agard

<figure id="figure-tbak0azrf7m4s7ot4a"><img id="tbak0azrf7m4s7ot4a" src="https://cdn.durable.co/blocks/5MsNeAyJOs8gNkCOC0faRG15TE701aehW0OIZm73rpuHcNvZmOnkvn9vRqM2CeV8.jpg" alt="Blog van lefwijf Bianca Hersov op lefwijf.nl" title="Blog van lefwijf Bianca Hersov op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/5MsNeAyJOs8gNkCOC0faRG15TE701aehW0OIZm73rpuHcNvZmOnkvn9vRqM2CeV8.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;"></figure><h2>Mantels &amp; Maskers- Bianca Hersov</h2><p><em>Terwijl ik luisterde naar de verhalen van andere vrouwen, kwam ineens de vraag naar boven: ‘Wat heb ik toe te voegen? Ben ik wel interessant genoeg? Is mijn verhaal de moeite van het lezen waard?’</em></p><p>Tijdens onze Zoom-bijeenkomst van vrouwen die meeschrijven aan LEFWIJF Empowers, noem ik de term imposter-syndroom en ik realiseer me dat veel vrouwen daarmee worstelen – de angst om door de mand te vallen, om niet zo slim, sterk, veerkrachtig of vindingrijk te zijn als we willen lijken. We dragen maskers en mantels om dit te verhullen.</p><p>Ik stel me vaak voor hoe ik ’s ochtends wakker word en een denkbeeldig kapstokje in de hoek van mijn slaapkamer zie staan met daarop de maskers en mantels. Dan plan ik mijn dag en beslis welke ik zal dragen. Dit jaar voelde ik voor het eerst dat ik ze niet meer wilde dragen… maar wie ben ik zonder die maskers en mantels?</p><h3>Super-pleaser vol zelftwijfel</h3><p>Een super-pleaser, vol zelftwijfel: ‘Heb ik genoeg gedaan? Had ik meer moeten bereiken? Had ik in het bedrijfsleven moeten blijven? Was ik een goede echtgenote? Ben ik een goede moeder geweest? Kan ik weer een goede partner zijn?’ Al die zelftwijfels zijn altijd dreigend aanwezig.</p><p>Maar dit jaar ben ik begonnen met naar het lefwijf in mezelf te luisteren. Voor mij is een lefwijf iemand die durft naar zichzelf te kijken, die haar maskers afzet, en die authentiek verschijnt, hoe rommelig of imperfect dat ook voelt. Het is een moedige keuze om niet langer achter die mantels van perfectie te schuilen en om de vrouw te omarmen die ik ben. En wat me dit jaar heeft verrast, is dat ik eindelijk begin te geloven – niet alleen door de bevestiging van anderen, maar ook door mezelf (al is het nog maar een fluisterstemmetje) – dat ik ertoe doe.</p><h3>Mijn - kleine - momenten van energie</h3><p>Dat ik een slimme zakenvrouw ben. Dat ik misschien genoeg financiële middelen heb om voor mezelf en mijn kinderen te zorgen. Dat ik inspirerend ben. Dat ik een empathische maar stevige leider ben. Dat ik het waard ben om naar op te kijken, maar dat dat niet per se de bron van mijn eigenwaarde hoeft te zijn.</p><p>En toen besefte ik dat er dit jaar iets is veranderd. Ik ben vaker stil blijven staan bij momenten die me energie geven. Zoals de dagen waarop ik tevreden wakker word, zin heb in de dag en even bewust een kop koffie drink terwijl ik uitkijk op het groen van de golfbaan en de vogeltjes zie komen en gaan.</p><p>Of de saamhorigheid met vrienden, de spontane grapjes die me doen gieren van het lachen. De kleine momenten zoals een glimlach delen met een vreemde, een wandeling maken, een gezellige lunch midden in de week met een goede vriendin (en een lekker wijntje), of die relaxte middag waarop ik gewoon een Netflix-serie kijk in plaats van mijn to-do lijstjes afwerk.</p><h3>Wie ik écht ben</h3><p>Ik leer om mijn innerlijke lefwijf meer ruimte te geven – om voor mezelf te kiezen, mijn plek in te nemen en onbezorgd van het leven te genieten. Ik heb ervoor gekozen om mezelf toe te staan te genieten van het moment en minder te piekeren over wat er allemaal nog moet. En in die ruimte is er een gevoel ontstaan van: ik ben genoeg. Ik ben misschien wel te veel voor sommige mensen – met mijn dromen, energie en ambities – en dat is helemaal oké.</p><p>Want een lefwijf zijn, betekent dat ik durf te zijn wie ik écht ben.</p><p><br></p><p><em>@ Bianca Hersov is owner/director of <a data-mce-href="http://www.jhbccc.co.za" href="http://www.jhbccc.co.za" target="_blank" rel="noopener">CBM Corporate Conference Centre</a> &amp; <a data-mce-href="http://www.gvgh.co.za" href="http://www.gvgh.co.za" target="_blank" rel="noopener">Glendower View Guest House</a>.</em></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p>

Mantels & Maskers - Bianca Hersov

<figure id="figure-71p8v1gb3vm4qru1ev" class=""><img id="71p8v1gb3vm4qru1ev" src="https://cdn.durable.co/profile/eEervZeKW97UpkPsaocNSVgQTyLz3oQmjgHwAS1LUSvwjNoqp3zlAqUhqmlIpbDz.jpg" alt="Blog van lefwijf Peggy Senchi op Lefwijf.nl" title="Blog van lefwijf Peggy Senchi op Lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/profile/eEervZeKW97UpkPsaocNSVgQTyLz3oQmjgHwAS1LUSvwjNoqp3zlAqUhqmlIpbDz.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>De vrouw die door de weken heen rende - Peggy Senchi</h2><p>Elke ochtend als ik mezelf klaarmaak om naar kantoor te gaan, kijk ik in de spiegel en denk: ‘Dit is niet het leven dat ik wil leiden’.&nbsp;</p><p>Ik heb alles wat je op papier als succesvol zou bestempelen: een baan met een stabiel en goed inkomen, maar iets knaagt aan me. Het is alsof mijn ziel roept om een andere weg. Een weg die leidt naar waar ik nu ben: een zelfstandig life(style) coach, een lefwijf dat met volle overtuiging heeft gekozen voor haar passie en haar missie.</p><h3>Lessen uit het verleden: luisteren naar je ziel</h3><p>Ik heb afscheid genomen van de commerciële wereld, een wereld waarin ik me steeds vaker verstikt voelde. Het was een wereld waarin giftig leiderschap de boventoon voerde, waar cijfers en targets belangrijker waren dan mensen, voor mijn gevoel. En ik? Ik wil juist mensen helpen, niet op oppervlakkig maar op een dieper niveau. Ik wil betekenisvol werk doen en impact maken. Bewust hiervoor kiezen, was niet makkelijk maar wel noodzakelijk. Met name voor mijn mentale gesteldheid. Van het verleden heb ik geleerd dat je geestelijk uitgeput kan raken als je ziel schreeuwt om iets anders en je geeft er geen gehoor aan.</p><h3>Een nalatenschap met betekenis</h3><p>Het gesprek met mijn man over mijn nalatenschap was een keerpunt. We zaten aan de eettafel, kop thee in de hand, terwijl ik mijn gedachten uitsprak:&nbsp;</p><p>‘Ik realiseer me dat ik mijn moeder, oma's, vader en opa's, die nu allemaal zijn overleden, eigenlijk helemaal niet of niet goed heb gekend. Waar hielden ze van? Wat was hún missie in het leven? Waren ze gelukkig? Dat wil ik dus anders doen. Ik wil dat mijn nageslacht mij kent, mijn verhaal kent en begrijpt waarom ik de keuzes heb gemaakt die ik heb gemaakt. Als ik er niet meer ben, wil ik dat onze kinderen en kleinkinderen weten wie ik echt was. Niet alleen als de vrouw die door de weken heen rende en werkte, maar degene die haar leven leefde vanuit haar hart.’</p><p>Hij keek me aan en zei alleen maar: “Doe het dan. Ga ervoor.” Die simpele woorden gaven me de moed die ik nodig had.</p><h3>Inspireren door lef te tonen</h3><p>Mijn verhaal vertellen in LEFWIJF Empowers is een eerste stap. Ik wil nog meer vertellen, wie weet in een (auto)biografie. Lef betekent voor mij niet dat je nooit bang bent. Het betekent dat je de angst voelt, de risico’s kent, maar het toch doet. Het betekent dat je je comfortzone verlaat en een nieuwe stap zet, zelfs als je niet weet waar het je zal brengen. Het betekent trouw blijven aan wat er in je hart leeft, hoe eng of onzeker het ook mag voelen.</p><p>Ik ben een Lefwijf geworden omdat ik heb geleerd dat het leven te kort is om niet je eigen pad te bewandelen. Het leven is te waardevol om te blijven hangen in situaties waarin je je ziel verliest. Als coach wil ik anderen inspireren om hetzelfde te doen: hun waarheid vinden, hun pad volgen en hun leven op hun eigen voorwaarden leiden.&nbsp;</p><h3>Mijn nalatenschap: moed is doen</h3><p>Wat ik wil nalaten? Het besef dat moed niet iets is wat je hebt, maar iets wat je doet. Dat je altijd kunt kiezen voor jezelf, voor je dromen, voor wat je echt belangrijk vindt en dat je je mag uitspreken over onrecht. Dat is mijn nalatenschap en dat is waarom ik een Lefwijf ben geworden.</p><p><br></p><p><em>@ Peggy Senchi is een gepassioneerde life(style) coach die anderen inspireert om moedig hun eigen pad te volgen en vanuit hun hart te leven. Met haar persoonlijke verhaal en authentieke aanpak helpt ze mensen betekenisvolle keuzes te maken en hun leven op hun eigen voorwaarden te leiden. <a data-mce-href="https://www.ssenchi.nl/" href="https://www.ssenchi.nl/" target="_blank" rel="noopener">ssenchi.nl</a></em></p>

De vrouw die door de weken heen rende - Peggy Senchi

<figure id="figure-iyd0n2im18m49z2ykw" class=""><img id="iyd0n2im18m49z2ykw" src="https://cdn.durable.co/blocks/2elHMRe8ONuefGSmNG0r32vbcGzbFU8gSBsOmvQ8qf4IY1zSkJM0rvruwK73seIw.jpg" alt="Aquarel, limerick en blog van lefwijf Luc Schouten op lefwijf.nl" title="Aquarel, limerick en blog van lefwijf Luc Schouten op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="Aquarel, limerick &amp; blog van Luc Schouten" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2elHMRe8ONuefGSmNG0r32vbcGzbFU8gSBsOmvQ8qf4IY1zSkJM0rvruwK73seIw.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"><figcaption class="body-normal text-gray-500 mt-2">Aquarel, limerick &amp; blog van Luc Schouten</figcaption></figure><p><em>Een ijsvogel uit De Wilgen, Lowietje genaamd</em><br><em>Had zijn eerste vleugelslagen zorgvuldig geraamd</em></p><p><em>Hij was onmogelijk te temmen</em><br><em>Tot nét voor hij niet meer kon remmen</em></p><p><em>En hij dacht: ‘’Als yogi word ik vast ook wel befaamd!'</em></p><p style="padding-left: 200px;" data-mce-style="padding-left: 200px;">***</p><p>Zaterdagochtend in bed. Manlief heeft mij zojuist van een heerlijke koffie voorzien. Sinds enkele dagen bespeur ik een onrust in mijn lijf, maar ik kan het niet goed duiden. Dan wordt het me ineens duidelijk. Eureka!&nbsp;</p><h3>Met LEFWIJF Empowers wil ik mijn positieve verhaal delen</h3><p>Sinds een paar maanden heb ik mij aan LEFWIJF Empowers verbonden. Spannend! Ik had al meteen het gevoel: Doen, dit is mijn kans! Alsof ik weet wat me te wachten staat. Nee, natuurlijk niet. Toch weet ik onbewust dat dit mijn kans is. Ik laat alles heerlijk over me heen spoelen. De tweewekelijkse ontmoetingen ’s ochtends om 07:00 uur met die andere prachtvrouwen bezorgen mij alvast een bubbelende energie.&nbsp;</p><p>LEFWIJF biedt mij de kans door het schrijven van mijn verhaal een donkere, lange periode in mijn leven eindelijk van me af te kunnen schudden. Niet door alle verschrikkelijke avonturen vanuit een slachtofferrol te beschrijven. Nee. Niet die slechte film. Ik wil het positieve verhaal met je delen. Ik wil je laten zien dat zo’n donkere periode in je leven altijd iets goeds in petto heeft. Je moet gewoon geduld hebben, het komt altijd.&nbsp;</p><p>Mijn verhaal rolt al snel als vanzelf uit mijn mouw. Wauw, dat staat! En al gauw volgt mijn eerste blog.&nbsp;</p><h3>De zwartste herinneringen</h3><p>Sinds twee weken heb ik tóch de stoute schoenen aangetrokken en open ik regelmatig mijn laptop. Ik ben begonnen aan het terughalen van die verschrikkelijke film, in alle geuren en kleuren. Ik heb een paar jaar geleden alle e-mails, correspondentie en materiaal van de rechtszaken weggedaan. Ik kon het simpelweg niet meer in mijn nabijheid verdragen. Ik dacht het te kunnen vergeten door het te verwijderen. Maar zo werkt dat dus niet.<br></p><p>Nu schrijf ik het op door terug te gaan in mijn herinneringen, te beginnen bij de zwartste. Langzaam komen ze één voor één terug. Ik praat er ook met mensen over die deze periode met mij van dichtbij hebben meegemaakt. Ze helpen me bij het terughalen van herinneringen die ik écht helemaal vergeten was.&nbsp;</p><p>Wat een raar overlevingsinstinct is dat eigenlijk in je hersenen. Als je in een heel moeilijke levensfase belandt, gaan je hersenen vanzelf ervaringen uitschakelen. Ze lijken te willen dat je het vergeet. Het werkt net zoals je out gaat wanneer je lichaam een heftige fysieke pijn ervaart. Het erover te praten, helpt mij mijn herinneringen toch terug te halen. En als vanzelf rollen ze uit mijn digitale pen.</p><h3>Voor wie doe ik dit eigenlijk?&nbsp;</h3><p>Uiteindelijk doe ik dit voor mezelf. Door nog één keer dit proces te doorleven, hoop ik dit allemaal een plek te kunnen geven. Misschien doe ik het ook wel voor mijn kinderen. Zodat zij dit later nog eens na kunnen lezen. Ik hoop dat ze deze onverwachte wending in hun nog zeer jonge levensjaar later als volwassene wellicht beter kunnen begrijpen.</p><h3>Schrijven en tekenen maakt mij blij en brengt rust</h3><p>Het schrijven van mijn verhaal is een creatieproces. En creëren maakt mij blij en brengt mij rust. Ik weet het nog van de tijd dat ik regelmatig mijn aquarelsetje erbij pakte en een tekening maakte. Op reis of gewoon thuis.&nbsp;</p><p>Genietend van dat bakje koffie weet ik het ineens! Ik ga mijn aquarelsetje weer voor de dag halen. Ik heb het veel te lang niet gedaan. Nu wil ik doorpakken om mijn idee, dat al jaren geleden als hersenspinsel is ontstaan, écht vorm te geven. Ik ga mijn aquarellen van korte gedichtjes voorzien en bundelen. Of het gaat lukken? Vast! Er ligt al genoeg op de plank te spartelen van ongeduld.&nbsp;</p><p>En dát is wat de ijsvogel, LEFWIJF en mij verbindt:</p><p><em>'Lowietje vloog tegen de glazen wand van onze yogaruimte en stortte te pletter op de veranda. Tot zover de vliegkunsten van Lowietje. Mijn yogadocente vond hem en liet hem opzetten. Het bleek een jong mannetje te zijn en hij werd Lowietje genaamd. Nu staat hij bij ons in de yogaruimte en kijkt soms naar ons, soms naar buiten en denkt er zo het zijne van.'</em></p><p><br data-mce-bogus="1"></p><p>@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.</p>

Wat verbindt de ijsvogel, LEFWIJF en mij? - Luc Schouten

<figure id="figure-yhomom8bnum42iycu6"><img id="yhomom8bnum42iycu6" src="https://cdn.durable.co/blocks/e3xQUgegCl1aKnt0M1z34J9KKYuFteXh7GopN8rYTHhuyoEWS4GwidDgScumLLoF.jpg" alt="Blog van lefwijf Lucinda Douglas voor lefwijf.nl" title="Blog van lefwijf Lucinda Douglas voor lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="null" data-positiony="null" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/e3xQUgegCl1aKnt0M1z34J9KKYuFteXh7GopN8rYTHhuyoEWS4GwidDgScumLLoF.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: center center;"></figure><h2>Ik gun mezelf een Mercedes Benz</h2><h2>Lucinda Douglas</h2><p><em>Een paar dagen geleden belde een dame mij op. ‘Lucinda, ik doe mee aan Lefwijf Empowers en weet je waarom? Ooit las ik een interview met je en in de kopergel stond: Ik gun mezelf een Mercedes Benz. Nou gaat het mij niet zozeer om je Mercedes maar wel om het feit dat je het zonder schaamte, schroom of gêne gewoon zei.’ Oh… ik gun mezelf nog veel meer.</em></p><p>Ik gun mezelf heel veel maar ik onderneem niet altijd actie daarvoor. Je gunt jezelf veel maar de realiteit slokt alle energie, tijd en middelen op. Iets voor de kinderen, iets voor je partner, iets met je werk… Je kent de zogenaamde dagelijkse prioriteiten waar jij zelf al snel ondersneeuwt. De Mercedes als symbool van dat wat jij jezelf op een gegeven moment graag gunt.</p><h3>Ik kom van rechts!</h3><p>Nu, deze dame gunde zichzelf meeschrijven aan <em>LEFWIJF Empowers</em>. ‘Lekker mijn eigen verhaal vertellen zoals ik het wil. Ik ga meeschrijven, laat alles vallen en kies een keer voor mezelf. Ik kom van rechts. Ik wil ruimte opeisen. Op mijn werk moet ik dingen doen die helemaal indruisen tegen mijn gevoel. Persoonlijk en professioneel denk ik Nee! Waarom altijd anderen voorrang geven? Nu kom ik van rechts.’</p><p>En ze vervolgde: ‘Van de vader van mijn kinderen ben ik gevlucht. Zette mijn kinderen op een nacht in een busje en reed ze over de grens naar mijn familie in Nederland. Uitdagend, maar ik zette door. Ik had geen huis, kon niet voor al mijn kinderen zorgen en vroeg mijn familie om ze op te vangen. Daar waar ik vandaan kwam, was ik niet veilig, kon ik niet ademen en moest weg.</p><h3>Wie weet waar de auto mij brengt...</h3><p>Toen mijn kinderen ouder waren, pakte ik ook weer mijn carrière op en mijn studie met een master erbij. Fulltime werken, studeren en de zorg voor drie kinderen. Pittig. Maar ik had een missie en toen ik mijn master had behaald, ging de baan die zo graag wilde naar iemand anders… een man met een andere studie. Ik moest hard lachen en dacht: ‘Hier heb ik dus jaren voor gezwoegd.’ Maar die master had ik op zak.’</p><p>Ook nu kon ze lachen. ’Inmiddels doe ik wat ik heel leuk vind. Maar loopt mijn nieuwe relatie niet. Mijn kinderen hebben wel hun draai gevonden maar ik constateerde dat ik mezelf nog steeds geen Mercedes heb gegund. Tot nu. Meeschrijven met <em>LEFWIJF Empowers</em> is mijn Mercedes Benz. Zelf aan het woord. En even vertragen, even terugblikken en vieren wat ik allemaal al heb bereikt. Even rond die denkbeeldige auto rondlopen en glimlachen. Wie weet waar die auto mij overal brengt… dat beslis ik ook zelf, ik zal zeker vaker nee zeggen en vaker ja. Oh, dat klinkt alsof ik Lefwijftrekjes begin te vertonen… mijn reis begint goed.’</p><h3>Werk aan jouw verhaal en toon lef</h3><p>Met een diepe zucht van opluchting besluit zij haar verhaal: ‘Eigenlijk had ik geen respect of waardering voor mezelf maar nu zie ik dat het anders kan.’</p><p>Wellicht herken je aspecten van haar verhaal. Wellicht als jij jezelf te lang geen aandacht hebt gegeven waarbij voortdurend de ander van rechts komt. Werk aan jouw verhaal, toon lef en zet jouw verhaal op het kruispunt in jouw leven waar jij ook voorrang krijgt omdat ze jou zien.&nbsp;</p><p>Na het gesprek stapte ik in mijn auto en reed weg… met een glimlach. Lefwijf. We zijn het allen waard.</p><p><br></p><p><em>@ Lucinda Douglas maakt vrouwen zichtbaar met <a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/best-talks-spreker-april-2025" href="https://academy.lucindadouglas.nl/best-talks-spreker-april-2025" target="_blank" rel="noopener">Best Talks</a> &amp; <a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-empowers" href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-empowers" target="_blank" rel="noopener">LEFWIJF Empowers</a>. Unlimited Happiness is haar nieuwste boek en zij spreekt wereldwijd over Empowerment. &nbsp;<a data-mce-href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-live-maart-2025" href="https://academy.lucindadouglas.nl/lefwijf-live-maart-2025" target="_blank" rel="noopener">LEFWIJF LIVE!</a> is het unieke event voor lefwijven. <a data-mce-href="https://www.lucindadouglas.nl" href="https://www.lucindadouglas.nl" target="_blank" data-mce-selected="inline-boundary">lucindadouglas.nl</a></em></p><p><br></p>

Ik gun mezelf een Mercedes Benz - Lucinda Douglas

LEFWIJF

Ben jij een Lefwijf en schrijf je mee aan het boek LEFWIJF Empowers? Vergroot jouw zichtbaarheid en expertise met jouw deelname. Een initiatief van Lucinda Douglas.

Blogs. Lefwijven vertellen

Waarom ik schrijf - Natalie Fonteni

Bribi na krakti - Natasia Agard

Mantels & Maskers - Bianca Hersov

De vrouw die door de weken heen rende - Peggy Senchi

Wat verbindt de ijsvogel, LEFWIJF en mij? - Luc Schouten

Ik gun mezelf een Mercedes Benz - Lucinda Douglas