Blog

<figure id="figure-0g1pmlwh4hm8eljio2" class=""><img id="0g1pmlwh4hm8eljio2" src="https://cdn.durable.co/blocks/1k2YjM2qN296lUrP0KVAdSCNmZXnPNeiuG7xCZtrnmJm5lXikHKy7FIsfx76l6a7.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="Onze handen. Foto: Luc Schouten" data-positionx="null" data-positiony="null" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/1k2YjM2qN296lUrP0KVAdSCNmZXnPNeiuG7xCZtrnmJm5lXikHKy7FIsfx76l6a7.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;"><figcaption class="body-normal text-gray-500 mt-2">Onze handen. Foto: Luc Schouten<br><br></figcaption></figure><h2>Sterven is als geboren worden - Luc Schouten</h2><p>Ik kijk toe hoe je ademhaling zich grillig verandert. Voor mijn gevoel lig je als een vis op het droge naar adem te happen en lijkt het alsof je stikt. De verpleegkundige verzekert me dat jij er echt niets van merkt. Je bent zo stoned als een garnaal van de morfine. De afgelopen nacht ben je door de fase van cheyne stoke-ademhaling gegaan. Een vriendin vroeg me op enig moment of je al in deze fase was aangekomen.</p><p>Ik moest eerst googelen wat dat is, ik had me er nog nooit in verdiept. Je adem zakt dan langzaam weg totdat ie helemaal stil valt, althans dat denk je. En dan enkele seconden later moet je weer een teug uit je kleine teen halen, net alsof je vanuit het diepe weer boven water komt. De eerste paar keren dacht ik echt, dit is het dan. Maar dan blijft het patroon zich door de uren herhalen. Ik heb er vannacht wel op liggen waken, scherp luisteren of ik steeds hetzelfde patroon blijf horen.&nbsp;</p><h3>Nachtzuster Stef&nbsp;</h3><p>Deze nacht waak ik aan je bed. Ze hebben een extra bed in de kamer geschoven, werkelijk alles kan hier, wat een lieve, attente en zorgzame verpleging. Nachtverpleger Stef komt geregeld even kijken en stelt jou en mij gerust. We raken in gesprek. Stef is bijna 65 en draait alleen maar nachtdiensten. ’s Ochtends slaapt &nbsp;hij en ’s middags doet hij de dingen die hij wil of moet doen. Het is hem aan zijn ogen aan te zien. Maar wat doet deze man zijn werk liefdevol! In stilte kijk ik toe hoe hij jou verzorgt. </p><p>Hij vertelt dat hij er wel klaar mee is om steeds maar weer bijscholing te doen. Dat betekent dat hem wat privileges zijn ontnomen. Zo mag hij jou geen medicatie toedienen. Daarvoor komt weer een andere nachtzuster. Zonder de Steffen van deze wereld geen zorg in de nacht. Stef is een #Harry. Ik heb een diep respect voor Stef. Door deze ene nacht samen aan het bed van mijn moeder door te brengen, terwijl zij haar laatste strijd voert, voelt het heel intiem.&nbsp;</p><h3>Nog even buurten met je buuf</h3><p>Gérard van tante Miet appt dat hij morgen om 18:30 wil langs komen met Miet. Ik vertel hem dat het laatste uur of de laatste uren toch echt wel zijn aangebroken. Even later appt hij dat hij er over drie kwartier is. Tante Miet met Gérard en Mieke komen binnen. Tante Miet is 96 en is helemaal ondersteboven. Ze vraagt me of Suus zometeen naar huis gaat. Ik stel haar gerust dat mam toch echt aan het doodgaan is. Ze raakt verward en ik zeg haar dat ze rustig nog wat met mam kan buurten. Mam hoort het wel.&nbsp;</p><p>Later hoor ik van Gérard dat er met tante Miet geen richt mee te schieten is. Ik zeg hem dat hij haar goed in de gaten moet houden. 96 en dan zo je oude buurvrouwke weg zien glijden is niks gedaan. Haar kinderen Gérard en Mieke staan vol ongeloof te kijken, naar mam, maar ook hoe tante Miet op mam reageert. De tijd tikt verder.</p><h3>Sterven is een proces</h3><p>Doodgaan is een proces. Ik merk dat de dood al een paar uur de overhand over mam aan het nemen is. Haar onderbenen en handen worden koel terwijl haar hoofd heel warm is omdat het lijf erg hard moet werken om nog adem te halen. Ondertussen word ik ineens ondergespetterd met groen snot dat uit je mond komt. Het is de snot die je al dagenlang dwars zit maar die jij niet weggehoest krijgt. Het werkt zich langzaam een weg naar de uitgang. Ik weet me er geen raad mee, maar verpleegkundige Marlou laat me zien hoe ik dat het beste kan schoonmaken. Nu kan ik het zelf. Ik houd je mond schoon. </p><p>Iemand vertelde me later dat geboren worden en sterven eigenlijk heel vergelijkbare processen zijn. Het gaat met veel slijm en troep gepaard. Ik realiseer me dat dit niet een splitseconde duurt. We hebben je ook al even niet meer als een hamburger op de bakplaat gekeerd. Het heeft geen zin meer. Bovendien kan elke omkering je laatste ademteug aankondigen. Aan je lijf zie je ook dat de dood het bloed onregelmatig in je lijf verdeelt. In de lichaamsdelen die onder liggen, verzamelt zich al het bloed en vormen zich donkere plekken.&nbsp;</p><h3>Dit is het</h3><p>Dan nadert toch echt het moment van je allerlaatste snik. Ik vind het eng omdat ik niet weet wat ik kan verwachten en ik toch de indruk heb dat je ligt te stikken. Ik druk op het alarm en verpleegkundigen Marlou en Marian staan onmiddellijk naast me. Ze helpen jou en mij door jouw laatste momenten heen. We kijken hoe de slagader in je hals stil valt. Marlou zegt: ‘Dit is het.’ Ik maak je mond nogmaals schoon en blijf aan je bed zitten en eromheen dralen. Ondertussen laat ik diverse mensen weten dat je bent heengegaan.</p><h3>De scheepstrossen van het leven lossen</h3><p>Ik vind toch dat je een doodstrijd hebt moeten voeren. Ik denk dat het komt omdat je al 39 jaar lang alleen bent en de touwtjes allemaal zelf in de hand hebt moeten houden en hebt genomen. Die moesten nu ineens allemaal los gelaten worden. Dat waren verdorie trossen waarmee je een cruiseschip aan wal vastlegt! Ik riep al een week tegen je: ‘Laat maar los, je mag gaan, het is goed, je hebt het goed gedaan en als je pap ziet dan moet je keihard rennen hoor!’ Maar die dikke trossen aan touwtjes, die waren niet zomaar allemaal uit jouw handen los te rukken. Ik dacht nog, zal ik de snoeischaar maar even gaan halen, dan gaat het wat sneller. Het had zijn tijd nodig. Ieder touwtje moest één voor één door. En je had tijd. Ik had ook tijd. We hadden samen tijd.&nbsp;</p><h3>Tussen hemel en aarde</h3><p>In deze laatste weken is er iets heel magisch gebeurd, mam. Ik voelde in onze relatie altijd wat scherpe vlijmpjes. Die scherpe vlijmpjes in mijn relatie met jou smolten als sneeuw voor de zon. Kennelijk hadden jij en ik dit proces nog nodig. Er werd iets geheeld waar ik mijn hele leven last van heb gehad. Ik kon je alleen nog maar met liefde omarmen. Ik nam je bij de hand en begeleidde je naar wat komen zou. Ik had het gevoel dat ik samen met jou op de drempel stond. Ik hield je aan de hand en ik gluurde alvast even om het hoekje voordat jij over die drempel stapte. Bizar dat er een overlijden nodig is om dit op te lossen. Ik kijk met een vredig gevoel terug. Ik wist al dat er meer tussen hemel en aarde is. Nu weet ik écht zeker.</p><h3>Brancard</h3><p>De doodgravers komen binnen. Het is carnavalszondag, buiten is eerder de lichtjestocht van de carnaval voorbij getrokken. Zij hebben een bijzonder beroep. Paula slaat verrukt haar hand voor haar mond: ‘Wat ligt ze er vredig bij!’ Tijdens je laatste snik lag je met mond open en je ogen wilden zich niet sluiten. Toen ik een half uur later je kamer weer binnenkwam, had je gezicht zich als vanzelf in een vredige glimlach gesloten, als een mirakel. Hoe dan? Ik kan alleen maar bedenken dat je het leven op aarde hier in vrede hebt afgerond en vredig over de drempel bent gestapt.</p><p> Samen met Rens en Paula leg ik je op de brancard en sluit ik het laken zachtjes over je heen. Paula legt nog een tulp op je en de verplegers draperen een zachte oranje deken met vlinders over je heen. In mijn eentje rijd ik je door de kliniek naar de auto. Ik voel me alleen, wat is dit zwaar als je je moeder alleen naar de lijkauto moet rijden. We schuiven je samen in de auto. </p><p>Stef is net zijn nachtdienst begonnen en voelt de zwaarte. Hij loopt met me mee en geeft mij een stevige knuffel. Het is zijn eerste taak van de nachtdienst. Nachtzuster, nog zo’n bijzonder beroep. Ik laad jouw koffertje en spulletjes in mijn auto en rijd naar jouw huis. Mijn laatste nacht in mijn ouderlijk huis is aangebroken en ik neem afscheid.</p><figure id="figure-yv5iqb1irm8elt9tj" class=""><img id="yv5iqb1irm8elt9tj" src="https://cdn.durable.co/blocks/178QKmmtGEqTpWQTXVdggt2cYlRiYg0P4YWVQJtTYLoER16sCevZKR5ZJ6Tulojk.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 30%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="50%" data-positiony="30%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/178QKmmtGEqTpWQTXVdggt2cYlRiYg0P4YWVQJtTYLoER16sCevZKR5ZJ6Tulojk.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 30%;"></figure><p><em>@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.&nbsp;</em></p><p><br></p><p><br></p>

Sterven is als geboren worden - Luc Schouten

<figure id="figure-if7xoxdaigm872f5xf" class=""><img id="if7xoxdaigm872f5xf" src="https://cdn.durable.co/blocks/9buox18xUkzOOHopUMu3moMBjHkcvNTPcXC29EaOZZICEC2dWdX4kVd8AyhZevww.jpg" alt="Lefwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="Lefwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 45% 20%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="45%" data-positiony="20%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/9buox18xUkzOOHopUMu3moMBjHkcvNTPcXC29EaOZZICEC2dWdX4kVd8AyhZevww.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 45% 20%;"></figure><h2>Mijn reis naar LEFWIJF van het Jaar 2025! - Peggy Senchi</h2><p>Mijn levensweg is hobbelig, soms duister en gevaarlijk, maar ik blijf lopen. Zelfs in het diepste donker, op een wankel pad, zet ik door. Ik loop wonden op, knal keihard tegen muren omdat ik op doodlopende wegen beland. Ik zit in een doolhof, maar ik blijf in beweging, ik moet de uitgang vinden. Uiteindelijk trekt mijn lichaam aan de noodrem. Het wil me beschermen tegen ernstigere schade. Dit moment dwingt me om stil te staan en opnieuw te bepalen welke richting ik op wil.</p><h3>Lefwijf Community</h3><p>Al mijn gebeden en wensen zet ik op een visionboard. Eén wens schittert helder: groeien tot een krachtige, inspirerende vrouw. Een andere roept me zachtjes toe: sta op, pak het podium en deel jouw verhaal.&nbsp;<br>Mijn gebed wordt verhoord, ik kom in contact met Lucinda Douglas, Female Empowerment Expert. Ze vraagt ‘Schrijf je mee met Lefwijf Empowers?’ &nbsp;Enthousiast roep ik gelijk: ‘JAAAA!’ En zo word ik deel van de Lefwijf Community.</p><p>De online meetings op vrijdagochtend om 7:00 uur zijn vroeg, heel vroeg… maar het is het waard. Het contact en de inspiratie met de andere Lefwijven zijn goud waard. Elke sessie groeien we samen, werken we aan onze verhalen en bereiden we ons voor op het grote moment: de boeklancering op 6 maart 2025.</p><h3>LEFWIJF LIVE!</h3><p>Na maanden uitkijken naar de feestelijke boekpresentatie op 6 maart 2025 is het moment eindelijk daar tijdens het event LEFWIJF LIVE! Daar sta ik, op het podium van Theater Zuilen in Utrecht. Als eerste mag ik een stuk van mijn verhaal voordragen aan het publiek. Ondanks de zenuwen voelt het ook als een moment van kracht, van doorzettingsvermogen en van trots.&nbsp;</p><p>Daarna volgen meer voordrachten en inspirerende verhalen. Geboeid luister ik naar de krachtige en meeslepende verhalen van de andere Lefwijven. Elk verhaal raakt, inspireert en verbindt. De energie in de zaal is voelbaar, een mix van trots, herkenning en ontroering. Deze dag kan nu al niet meer stuk - wat een onvergetelijke ervaring!</p><figure id="figure-q9j98a38f9m8730wen"><img id="q9j98a38f9m8730wen" src="https://cdn.durable.co/blocks/23mrwKaChelDj3hDMCwPuUWvGdm13bUUwcyS9aV4UJUbBbTnXKikdmiP7zxDW9xr.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/23mrwKaChelDj3hDMCwPuUWvGdm13bUUwcyS9aV4UJUbBbTnXKikdmiP7zxDW9xr.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h3>En de winnares is…</h3><p>Samen met zes andere inspirerende vrouwen ben ik genomineerd en maken we kans op de eretitel ‘LEFWIJF van het Jaar 2025’. Eén voor één worden we het podium opgeroepen en mogen we plaatsnemen nadat we onze speciale videoboodschap hebben ontvangen. Als kers op de taart ontvang ik een bijzondere videoboodschap van Carlijn Vis, journaliste en schrijfster bij NRC Handelsblad. Een prachtige verrassing die de dag nog specialer maakt.&nbsp;</p><p>Tijd om de winnares bekend te maken. Lucinda en presentator Pauline de Wilde kijken de zaal in en beginnen af te tellen: 5, 4, 3, 2, 1… En dan klinkt het: ‘Peggy Senchi, LEFWIJF van het Jaar 2025!’<br>Ik spring op, mijn hart bonkt, en met een vreugdekreet juich ik het uit. Wat een ongelofelijk moment!&nbsp;</p><p>Als ik de bokaal uitgereikt krijg, komt alles samen; mijn strijd, mijn groei, mijn passie voor het doorbreken van patronen. Het wordt erkend! Ik houd de bokaal vast en weet: dit is niet alleen voor mij, maar voor alle vrouwen die ooit hebben getwijfeld aan hun kracht maar die lef hebben getoond en hun verhaal hebben gedeeld.</p><figure id="figure-wn9y6p2lltm8731ko9"><img id="wn9y6p2lltm8731ko9" src="https://cdn.durable.co/blocks/cmmkYeLTc8Fmqd0AD1djuSn6fsR0wjOzK2qRgpcQPYfz4zTYtrSuOy7kiPAR1gLQ.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/cmmkYeLTc8Fmqd0AD1djuSn6fsR0wjOzK2qRgpcQPYfz4zTYtrSuOy7kiPAR1gLQ.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h3>Nalatenschap van lef en moed</h3><p>Deze prijs is meer dan een titel. Het is een bevestiging dat mijn reis ertoe doet. Dat ik ertoe doe. Mijn woorden raken mensen, mijn pad is waardevol. Maar het is ook een uitnodiging om verder te groeien. Om nog meer mensen te helpen hun eigen kracht te vinden. Om mijn nageslacht een nalatenschap van lef en moed mee te geven.<br>Nu voel ik eindelijk stevige grond onder mijn voeten. Het licht van lef maakt me zichtbaar en schijnt helder op mijn pad. Ik sta daar waar ik hoor te zijn - vol trots, in mijn kracht en in het Licht.</p><h3>Onze overwinning</h3><p>Deze overwinning draag ik op aan mijn jongere zelf, die ooit niet wist welke kant ze op moest. Aan de mensen die in mij geloven en mij steunen. En aan alle Lefwijven en de organisatie achter Lefwijf. Het leven is een cadeau, voor mij vaak een surprise. Ik pak het dankbaar met beide handen aan. Dat gun ik jou ook.</p><figure id="figure-hiw0xj2dnm8730032"><img id="hiw0xj2dnm8730032" src="https://cdn.durable.co/blocks/1cPRtMmcBfBmEz4HhypEqhLLllAjXt8prrjAu1HcVtzquSDRSyjVot53RhXwWdVU.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/1cPRtMmcBfBmEz4HhypEqhLLllAjXt8prrjAu1HcVtzquSDRSyjVot53RhXwWdVU.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;"></figure><p><em>@ Peggy Senchi is lifestylecoach, ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out en mede-auteur van Lefwijf Empowers. Met haar verhaal moedigt ze anderen aan om hun lef te omarmen en hun eigen pad te bewandelen. Met haar recente media-optredens hoopt ze haar boodschap bij een nog groter publiek te brengen. <a data-mce-href="http://www.ssenchi.nl" href="http://www.ssenchi.nl" target="_blank" rel="noopener">ssenchi.nl</a></em></p><figure id="figure-k7rlgnfzdmm8737fq1" data-full-width=""><img id="k7rlgnfzdmm8737fq1" src="https://cdn.durable.co/blocks/0lMQGKjDUT5vXRRGHuUdyL04Z29uQoZdiWlyjOEUqVyK29sBVoQCbpoish1sgjz7.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl selected" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="true" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/0lMQGKjDUT5vXRRGHuUdyL04Z29uQoZdiWlyjOEUqVyK29sBVoQCbpoish1sgjz7.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;" data-mce-selected="1"></figure>

Mijn reis naar LEFWIJF van het Jaar 2025! - Peggy Senchi

<figure id="figure-fhkuuf959m85rdv9l"><img id="fhkuuf959m85rdv9l" src="https://cdn.durable.co/blocks/2bST23hpnfJ1MUonr1ApQpwAxCCfs7dOuVfcqgQjF6fsXUeR7Y124kKO7e0wWiOT.jpg" alt="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 75% 45%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="75%" data-positiony="45%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2bST23hpnfJ1MUonr1ApQpwAxCCfs7dOuVfcqgQjF6fsXUeR7Y124kKO7e0wWiOT.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 75% 45%;"></figure><figure id="figure-71let1fk3m85ryrx5"><img id="71let1fk3m85ryrx5" src="https://cdn.durable.co/blocks/17XSvIO33avxNU4IJoFVAsZnCvLsGeFdJognuo6gx479c5lXAB5r5VmlmPTWKcIF.jpg" alt="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/17XSvIO33avxNU4IJoFVAsZnCvLsGeFdJognuo6gx479c5lXAB5r5VmlmPTWKcIF.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>LEFWIJF Empowers. Mijn Reis naar Nu - Bianca Hersov</h2><p>LEFWIJF Empowers werd 6 maart tijdens LEFWIJF LIVE! gelanceerd, het boek waarin je mijn verhaal kunt lezen samen met dat van 34 andere vrouwen. Een moment van trots, maar ook van diepe reflectie. De dag barstte van energie en opwinding. Trotse, veerkrachtige vrouwen, vol moed, hoop en steun - allemaal Lefwijven, ieder met haar eigen unieke verhaal.</p><h3>Doos vol emoties</h3><p>Vanaf het begin was dit proces voor mij intens. Het opende een doos vol emoties - oude pijn, weggestopte herinneringen en inzichten die ik misschien nog niet onder ogen had willen zien. Tijdens het schrijven en in de gesprekken met de andere vrouwen kwamen thema’s ter sprake die me raakten op manieren die ik niet had verwacht.&nbsp;</p><p>We spraken over kwetsbaarheid, imposter syndrome, vrouwen in de werkplaats, de spagaat waarin veel vrouwen zich bevinden, de dominantie van mannen in topfuncties en het gebrek aan onderzoek naar typisch mannelijke ziektes bij vrouwen. Dit waren onderwerpen die ik kende maar ergens in mijn hoofd geparkeerd had. Nu kwamen ze ineens allemaal tegelijk naar boven met gevoelens van twijfel, spijt, boosheid, bewondering - een web waarin ik mezelf bijna verloor.</p><h3>Meedoen aan Lefwijf</h3><p>Tijdens het event werd ik gevraagd om iets te delen over mijn dromen in het programmaonderdeel ‘Droom in Drie’. Op het laatste moment kreeg ik ook de kans om mijn verhaal te delen, iets waar ik me niet echt op had voorbereid. Daarbij voelde ik me beroerd door de griep en de lange reis vanuit Zuid-Afrika de vorige dag. Toch stond ik daar - met trillende benen, een bonzend hart en vol emotie. En toen kwamen de woorden. Na afloop kwamen verschillende vrouwen naar me toe. Sommigen vertelden dat ze een traantje hadden weggepinkt, anderen dat mijn woorden iets in hen hadden losgemaakt. Er waren ook vrouwen die gewoon tegen me wilden zeggen dat het veel was, dat mijn verhaal er mocht zijn.</p><p>Het zette me opnieuw aan het denken. Waarom had ik eigenlijk meegedaan aan ‘Lefwijf’? Had ik bereikt wat ik wilde? Lange tijd had ik mijn ervaringen gebagatelliseerd. ‘Ach, iedereen maakt wel iets mee.’ Maar dat podiummoment, die oprechte reacties, maakten me duidelijk dat mijn verhaal ertoe deed - voor anderen, maar vooral voor mezelf.</p><p>In mijn verhaal in LEFWIJF Empowers schrijf ik ook over mijn droom om iets te doen aan period poverty - het probleem dat meisjes school missen tijdens hun menstruatie door gebrek aan middelen. Maar terwijl ik mijn korte toespraak voorbereidde, kwam die droom op dat moment niet als voornaamste naar voren. In plaats van een grote, externe droom, kwam er een meer interne droom naar voren - een droom voor mezelf.</p><h3>Van droom naar nu</h3><p>If not now, when? Als ik in het ‘nu’ wil leven, waarom zou ik dan nog dromen? Natuurlijk hoop ik dat mijn kinderen gelukkig zijn, dat ik gezond blijf, dat ik het geluk mag hebben om opnieuw in een liefdevolle relatie te zijn. Maar zijn dat dromen? Of is dat gewoon het leven zelf? Mijn droom is niet langer groot. Het draait niet meer om carrière, geld, succes of een perfect plaatje.</p><p>Dromen na drama? Dat betekent voor mij niet blijven hangen in wat was, of wat had kunnen zijn. Het is vertrouwen dat er nog iets moois komt, ook als ik het nog niet kan zien. Ik wil reizen zonder te vluchten. Mij thuis voelen - niet in een land, maar in mezelf.</p><p>Lucinda &amp; Richard hielpen me dit in te zien: ‘Make from your mess, your message.’ Niet alleen voor anderen, maar vooral voor mezelf. En dat is in mijn geval zeker gelukt. Ik heb de basis gelegd om bewuster, voller en vrijer te leven - met hoop op de toekomst.</p><p><br></p><p><em>@ Bianca Hersov-Lisman woont in Johannesburg (Zuid-Afrika) en zij is eigenaar van het <a data-mce-href="http://www.jhbccc.co.za/" href="http://www.jhbccc.co.za/" target="_blank" rel="noopener">Corporate Conference Centre </a>en het <a data-mce-href="http://www.gvgh.co.za/" href="http://www.gvgh.co.za/" target="_blank" rel="noopener">Glendower View Guest House </a>waar zij zich inspant voor unieke klantervaringen. De passie voor reizen, gastronomie, mensen, ondernemen en actieve sporten vormt haar drijvende kracht.</em></p><p><br></p>

LEFWIJF Empowers. Mijn reis naar Nu - Bianca Hersov

<figure id="figure-s4xuk557gm85mokxq" class=""><img id="s4xuk557gm85mokxq" src="https://cdn.durable.co/blocks/2MGQhmONDeHbZ7jkpDGSYP7beVc51dN4W9t4vK01MHygB5ZFhmKPMLG1oBm2R19b.jpg" alt="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2MGQhmONDeHbZ7jkpDGSYP7beVc51dN4W9t4vK01MHygB5ZFhmKPMLG1oBm2R19b.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure><figure id="figure-bf9n2vcbh9m85n1aki"><img id="bf9n2vcbh9m85n1aki" src="https://cdn.durable.co/blocks/30T7RyTr8f8V50z7m5A7Uyoo486NX560geIxr3GjXGI6x95noyo8C1oBj7loQgc1.png" alt="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/30T7RyTr8f8V50z7m5A7Uyoo486NX560geIxr3GjXGI6x95noyo8C1oBj7loQgc1.png" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Als Lefwijf, als Vrouw - Quifaina Reina</h2><p>Het is inmiddels bijna een week verder na ons event LEFWIJF LIVE! en de lancering van ons boek LEFWIJF Empowers. En eerlijk gezegd, ik ben nog steeds aan het bijkomen van die dag… in de goede zin van het woord : )</p><p>Het was best een hele reis om mijn verhaal zoals het nu in het boek staat, erin te krijgen. Een verhaal dat weer heel veel emoties opriep tijdens het schrijven want je gaat terug in de tijd wat in mijn geval niet al te leuke herinneringen oplevert.<br>Tegelijkertijd zie ik ook de reis die ik heb gemaakt om te zijn waar ik vandaag ben. En dat vergoedt het ruimschoots.</p><h3>Verbinding</h3><p>Ik merkte na het event bij thuiskomst dat ik heel veel emoties en prikkels had opgespaard en ik moest dan ook even alles laten gaan. De tranen rolden over mijn wangen want de verhalen en emoties van mijn mede-auteurs kwamen écht bij me binnen en bij sommige verhalen heb ik ook even moeten slikken om op dat moment geen traan te laten. Zelfs de haren op mijn armen stonden overeind van spanning en emotie. Ook nu ik deze blog schrijf, beleef ik die gevoelens helemaal opnieuw.&nbsp;</p><p>Ik heb ondertussen al verhalen uit ons boek LEFWIJF Empowers gelezen en ik merk dat ze me alle op een manier troost geven; bij elk verhaal voel ik een soort van verwantschap en verbinding. Ik denk dat we - als lefwijf, als vrouw - voor altijd verbonden zijn en elkaar mogen empoweren.&nbsp;</p><figure id="figure-ivyqjoz5tom85n35dz"><img id="ivyqjoz5tom85n35dz" src="https://cdn.durable.co/blocks/30A4T99pVg3t7h9g6qnY636j1F588CCgiaXJFWpGQtiN4GQN6Hb6JpiqrafBy5B5.jpg" alt="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 50%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="50%" data-positiony="50%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/30A4T99pVg3t7h9g6qnY636j1F588CCgiaXJFWpGQtiN4GQN6Hb6JpiqrafBy5B5.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 50%;"></figure><p><em>@ Quifaina Reina is moeder van twee prachtige dochters die beiden als puzzelstukjes haar leven compleet maken. Daarnaast is Quifaina de trotse mede-eigenaar van schoonmaakbedrijf From Zero Cleaning. <a data-mce-href="http://www.fromzerocleaning.nl" href="http://www.fromzerocleaning.nl" target="_blank" rel="noopener">fromzerocleaning.nl</a></em></p>

Als Lefwijf, als Vrouw - Quifaina Reina

<figure id="figure-3yp4ky0cuqm847zb1q" class=""><img id="3yp4ky0cuqm847zb1q" src="https://cdn.durable.co/blocks/37Nr2EZUTMRVnbKSEU6utsj3qsUI4qBtUAZzv6eOi27xL6YQ5LZLf1TBNL8sWM9S.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 25%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="50%" data-positiony="25%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/37Nr2EZUTMRVnbKSEU6utsj3qsUI4qBtUAZzv6eOi27xL6YQ5LZLf1TBNL8sWM9S.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 25%;"></figure><figure id="figure-x8vu931ubm84g6rxd"><img id="x8vu931ubm84g6rxd" src="https://cdn.durable.co/blocks/duc7SG4j5mr0ZhlgIDYcjBGpGJjF4s5lO0nztPIMzO3iCFxFgQUQSAuPa8hqdjeC.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: 35% 45%;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionX="35%" data-positionY="45%" data-fullWidth="false"/></figure><h2>Lancering... ik vlieg! - Luc Schouten</h2><p>6 AM, mijn alarm gaat af. Vandaag is het D-Day! Ons boek Lefwijf Empowers wordt gelanceerd. Wat hebben we de laatste maanden met elkaar naar deze dag toegeleefd. Met kinderlijke vreugde genieten we van elkaars ideeën over boekenleggers. Er worden wat tipjes van de sluier opgelicht hoe ieder de dresscode very smart with a touch of gold gaat invullen. Je mag bedenken hoeveel boeken je gaat bestellen. Wilde ideeën worden bedacht én uitgevoerd om ons boek aan de man – en de vrouw – te brengen. En natuurlijk ga je bedenken wie je meeneemt op zo’n markante dag.&nbsp;</p><h3>Ontmoeting in den hele levende lijve</h3><p>Zelf verheug ik me vooral op het feit om eindelijk alle mede-auteurs in den hele levende lijve te ontmoeten. Tot nu toe hebben we elkaar alleen ’s ochtends om 7 AM op de zoom ontmoet. Dan zie je alleen elkaars hoofd. Stiekem maak ik me een beetje druk over het feit dat ik misschien mede-auteurs niet zal herkennen. Dit gebeurde tot mijn grote schrik ook even toen ik Helmi zomaar voorbij liep. Ze heeft voor vandaag een blonde krullenbos gekozen en daaronder herkende ik haar gezicht niet zo snel!&nbsp;</p><h3>De verhalen golven</h3><p>Met bombastische muziek worden we in de zaal onthaald. Lucinda heeft de touch of gold heel letterlijk genomen en heeft zich in een bad met goudverf gedompeld, ze ziet er prachtig uit. Al snel halen dagvoorzitster Pauline de Wilde en Lucinda de eerste dames op het podium en voor we het weten golven de eerste verhalen door de zaal. Ik voel de intensiteit door het delen van deze verhalen op het podium met de minuut toenemen en zinderen. Soms beneemt het mijn adem. Wat bezitten mensen toch een enorme, bewonderenswaardige veerkracht.</p><h3>Genomineerd!</h3><p>Ik mag me rekenen tot de zeven genomineerden voor de titel Lefwijf van het Jaar 2025. Om het publiek de kans te geven nader kennis te maken met de genomineerden, worden we op het podium uitgenodigd om prima vista ons verhaal te delen. Ik voel me rustig en vertel mijn verhaal. Er gaan verwonderlijke en verontwaardigde kreetjes op in de zaal. Mijn verhaal raakt het publiek. Nadien ben ik trots dat ik het verhaal zonder gesnotter en gestotter heb kunnen vertellen. De laatste weken heb ik mijn moeder mogen begeleiden in haar laatste levensfase en ze is kort voor deze dag overleden. Het lot bepaalt dat ik toch bij deze dag kan zijn tussen haar overlijden en uitvaart in.&nbsp;</p><h3>Tussen leven en dood</h3><p>In mijn verhaal in LEFWIJF Empowers beschrijf ik onder andere de relatie met mijn moeder en wat dit voor effect op mijn leven heeft gehad. In diepe verwondering vertel ik welke magie zich de laatste weken aan het stervensbed van mijn moeder heeft afgespeeld. Zonder één gesproken woord weten wij samen de scherpe vlijmpjes in onze relatie te laten smelten als sneeuw onder de zon. Dan kan ik alleen nog maar haar met al mijn liefde omarmen en haar bij de hand nemen. </p><p>Samen lopen we naar de drempel en gluren we even om het hoekje van de deur alvorens mijn moeder wegstapt. We zijn in staat geweest om samen de scherpe randjes waar ik mijn hele leven wel last van heb gehad, weg te laten glijden. Ik kijk met een vredig gevoel terug. Ik wist al dat er meer tussen hemel en aarde is. Nu weet ik écht zeker.</p><h3>De onbekende verhalen</h3><p>Ik verheug me ook enorm op het feit dat ik nu eindelijk de andere 34 verhalen in het boek mag lezen. Best raar dat je auteur van een boek bent, waarvan je het merendeel van de inhoud niet hebt gelezen tot de lancering. Natuurlijk hebben we ons verhaal ’s ochtends in de tweewekelijkse zoomsessies wel gedeeld, maar vaak is dat niet helemaal of helemaal niet het verhaal dat iedereen in het boek heeft opgeschreven. Heel bijzonder.&nbsp;</p><h3>Ontlading</h3><p>In de middag worden de genomineerden op het podium uitgenodigd. Het publiek mag stemmen en de stemmen zijn ondertussen geteld. Een mandje met één kaartje wordt voor ons neergezet. De spanning stijgt. Maar er staan twee bekers. Lucinda steekt van wal en benoemt onze bewegingen in de Lefwijf-community in de Huddle. Hé, ik herken wat zij zegt, dat gaat over mij! Even in verwarring kijk ik haar aan. Ja hoor, ik ben geëerd als Lefwijf Community Leader 2025. Die had ik even niet zien aankomen. Blij neem ik de prachtige goudkleurige beker in ontvangst.&nbsp;</p><h3>What’s next?</h3><p>Het is een rollercoaster geweest de laatste twee maanden. Soms had ik het gevoel dat ik in Joris en de Draak in de Efteling zat, maar dan wel in beide treinen tegelijk.&nbsp;</p><p>Stopt het hier? Natuurlijk niet. Ik wil dolgraag van Lucinda leren hoe je met verve en flair je verhaal op een podium deelt, op zo’n manier dat het publiek aan je lippen hangt. Dat ga ik doen in Best Talks op 3 oktober a.s. Ik heb al een beetje mogen proeven hoe dat voelt, toen ik het levensverhaal van mijn moeder, doorspekt met sprekende foto’s en humor, op haar uitvaart mocht voordragen. Veel mensen kwamen na afloop naar me toe en vertelden dat ze hun neiging om te klappen toch maar hadden onderdrukt omdat het een uitvaart is. Ik kan dit.&nbsp;</p><p>En er staan meer bijzondere projecten op stapel met bijzondere vrouwen. De lefwijf-kalender vult zich. Kortom, de lefwijf-reis stopt niet maar is een continue reis. En het gaat immers niet om het doel, maar om de reis zelf.&nbsp;</p><figure id="figure-mil18fhtwrm848e1du"><img id="mil18fhtwrm848e1du" src="https://cdn.durable.co/covers/12PILcpx9pOsKKAlMZHwxRbZKL5JM8NJl5YZUjh3dZvLOTuRR4ws1iKG86pEGh04.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/covers/12PILcpx9pOsKKAlMZHwxRbZKL5JM8NJl5YZUjh3dZvLOTuRR4ws1iKG86pEGh04.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><figure id="figure-0w1v3knhlmm84gf8v5"><img id="0w1v3knhlmm84gf8v5" src="https://cdn.durable.co/blocks/23b5pouu0HGatNs4dzdlt0TuE5cwgHQXt1VSGSMHh2DE26oa3t9Vu8atRaDjMn6h.jpg" alt="" title="" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 30% 45%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="30%" data-positiony="45%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/23b5pouu0HGatNs4dzdlt0TuE5cwgHQXt1VSGSMHh2DE26oa3t9Vu8atRaDjMn6h.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 30% 45%;"></figure><p><em>@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.&nbsp;</em></p>

Lancering... ik vlieg! - Luc Schouten

<figure id="figure-3ga8l89nrqm7yh01i0"><img id="3ga8l89nrqm7yh01i0" src="https://cdn.durable.co/blocks/139rSZF1Y6gD3a5cvzifvJYXqZjdoYeN1ELhBwEtSQE4ikrmagFksR0fWCgmaxQW.png" alt="Lefwijf Youandi van der Gaag blogt op lefwijf..nl" title="Lefwijf Youandi van der Gaag blogt op lefwijf..nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionX="undefined" data-positionY="undefined" data-fullWidth="false"/></figure><h2>Papa-dag? Ja.... dáááág! - Youandi van der Gaag</h2><p>De laatste jaren hoor ik steeds vaker over vaders die één dag in de week vrij plannen voor hun kinderen: de welbekende <em>papa-dag</em>. Een dag waarop vaders – bewust of uit praktische noodzaak – de zorg voor hun kroost op zich nemen. Dat zette me aan het denken. Want wat betekent dat eigenlijk voor moeders? Waarom hebben we het nooit over een <em>mama-dag</em>? En belangrijker nog: waarom voelt het voor moeders vaak alsof iedere dag een <em>mama-dag</em> is?</p><h3>Mama-dag: vanzelfsprekend of onzichtbaar?</h3><p>Toen mijn kinderen klein waren werkte ik fulltime voor een groot consultancybureau. Een bewuste keuze want ik wilde carrière maken. Thuiswerken was nog geen standaardoptie dus ik werkte vijf dagen in de week op kantoor. Na schooltijd gingen ze naar de opvang en op studiedagen of in vakanties nam ik verlof. Natuurlijk hield ik mijn telefoon in de buurt want er kon altijd iets belangrijks binnenkomen vanuit werk. Maar noemde ik dat een <em>mama-dag</em>? Nee, het was gewoon wat moeders doen: werken, zorgen, schakelen en vooral niet klagen.</p><p>En daar wringt meteen de schoen. Want hoe vaak hoor je dat een moeder een officiële <em>mama-dag</em> plant? Het antwoord is simpel: vrijwel nooit. En dat is geen toeval. In Nederland besteden vrouwen gemiddeld anderhalf keer zoveel tijd aan onbetaalde zorgtaken als mannen, blijkt uit cijfers van het CBS. Dat patroon zit diep geworteld. Voor moeders is zorgen geen extra activiteit, het is onderdeel van hun dagelijkse bestaan. En precies daar zit het verschil met de <em>papa-dag</em>.</p><h3>Papa-dag: privilege of plicht?</h3><p>Begrijp me goed, het is geweldig dat vaders meer betrokken zijn bij de zorg voor hun kinderen. Dat is pure winst. Maar het fascineert me hoe die betrokkenheid ineens een eigen label krijgt. De <em>papa-dag</em> wordt benoemd, gevierd, soms zelfs geprezen. Terwijl moeders diezelfde zorgtaken al decennialang moeiteloos combineren met werk, huishouden en het sociale leven – zonder dat daar ooit een strik omheen ging.</p><p>En de invulling van die <em>papa-dag</em>? Die verschilt enorm. Voor de ene vader betekent het een dag vol quality time, knutselen en koekjes bakken. Voor de ander betekent het een werkdag aan de keukentafel, met een kind op schoot en een laptop vol Teams meetings (met wisselend succes). Is dat dan nog een <em>papa-dag</em> of is het gewoon multitasken anno 2025? En dan laat ik nog maar even achterwege wat dit met je productiviteit doet.&nbsp;</p><h3>De dubbele standaard</h3><p>Stel je voor dat een moeder tegen haar werkgever zegt: ‘Ik werk woensdag thuis, maar ik pas ook op de kinderen.’ Grote kans dat ze de vraag krijgt of dat wel werkbaar is. Maar als een vader hetzelfde zegt, oogst hij vaak bewondering: ‘Wat goed dat je dat doet!’ Het is die dubbele standaard die schuurt. Zorgtaken zijn niet vanzelfsprekend voor vaders, maar wel voor moeders – en dat is precies waarom een mama-dag nauwelijks als concept bestaat.</p><h3>Tijd voor een eerlijke verdeling - zorg is zorg</h3><p>Misschien is het tijd om eerlijk te zijn: we moeten af van het idee dat zorg vooral een vrouwelijke verantwoordelijkheid is. En tegelijk moeten we toe naar een wereld waarin vaders én moeders hun werk en zorg gelijkwaardig verdelen – zonder daar labels aan te hangen. Zorg is zorg. Punt.</p><p>En laat dat nou precies de mindset zijn van een lefwijf. Een lefwijf laat zich niet in een hokje duwen van traditionele rolpatronen. Ze werkt, ze zorgt, ze regelt – en ze durft ook te zeggen dat het soms te veel is. Ze vraagt haar partner om een eerlijke verdeling omdat ze snapt dat modern ouderschap geen kwestie is van mama- of papa-dagen, maar van samen de boel draaiende houden.</p><h3>Afspraken in plaats van wegcijferen</h3><p>Dus, aan alle werkende moeders (en vaders) die dit lezen: wees een lefwijf. Zet het gesprek open op tafel. Maak afspraken over die zorgtaken. En stop met jezelf wegcijferen, want zorgen is geen onzichtbare taak – het is werk, net zo goed als alles wat je op je laptop doet.</p><p>En misschien moeten we die <em>papa-dag</em> gewoon hernoemen. Geen speciale titel, geen uitzonderingspositie. Gewoon een dag waarop ouders samen zorgen voor wat echt belangrijk is: hun kinderen.</p><p>Want net zoals elke dag <em>kinderdag</em> is, is ook elke dag <em>mama-dag</em>. En <em>papa-dag</em>. En vooral: <em>samen-dag</em>.</p><p><br><em>@ Youandi &nbsp;van der Gaag is een gedreven en resultaatgerichte manager met een sterke focus op klanttevredenheid, procesoptimalisatie en teamontwikkeling. <a data-mce-href="https://www.linkedin.com/in/youandivdgaag/" href="https://www.linkedin.com/in/youandivdgaag/" target="_blank" rel="noopener">Youandi </a> staat bekend om haar heldere communicatie, hands-on mentaliteit en het vermogen om mensen in beweging te krijgen.&nbsp;</em></p>

Papa-dag? Ja.... dáááág! - Youandi van der Gaag

LEFWIJF