Blog

<figure id="figure-0kv1rql7ebm8ij5hym" class=""><img id="0kv1rql7ebm8ij5hym" src="https://cdn.durable.co/blocks/cH5rCt8DGmwiShv4Iro3cqEA2bE4kd77pqzDcMcEgf9Bn04uNvKrAhwk9N0wdvah.jpg" alt="Lefwijf Judith Donkers blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Judith Donkers blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/cH5rCt8DGmwiShv4Iro3cqEA2bE4kd77pqzDcMcEgf9Bn04uNvKrAhwk9N0wdvah.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Wat LEFWIJF mij leerde… - Judith Donkers</h2><p>Het leermoment in mijn leven en loopbaan viel samen met het LEFWIJF Empowers project. LEFWIJF draaide voor mij in eerste instantie om zichtbaarheid maar… al snel leerde ik dat dit niet mijn grootste uitdaging was. Het onafscheidelijke duo ‘voor jezelf opkomen en je eigen grenzen bewaken’ drong zich op de voorgrond. Wat er gebeurde.</p><h3>Lessen uit het familiesysteem: 'Doe je best'</h3><p>Mijn moeder leerde me dat niemand beter is dan een ander. Dat iedereen en alles er mag zijn en dat je wat dat betreft je niet belangrijker voor hoeft te doen, dan je bent. Ik kon goed en gemakkelijk leren maar werd toch fijntjes gewezen op de prestaties van een neef die misschien minder scoorde, maar daar wel veel meer voor moest doen.&nbsp;</p><p>Ook met turnen viel ik op en zat ik al jong in de selectieploeg en behaalde mooie resultaten. Dat werd gewaardeerd maar vooral omdat ik er plezier in had. Ik werd niet over het paard getild om het zo te zeggen. De impliciete boodschap was: ‘Wees niet belangrijk’. En wat deed ik daarmee? Hard werken, veel inhoud maar te weinig de credits opeisend. Ik kreeg vooral mee: ‘Doe je best’. Ik kan een hele rij uitspraken van deze aard oplepelen die ik mijn moeder zó kan horen zeggen. Zomaar wat aanmodderen was niet de bedoeling in het leven en je hoeft jezelf voor je prestaties ook niet op de borst te kloppen.</p><h3>'Voel niet'&nbsp;</h3><p>Mijn vader had me wat anders te leren. Pas na zijn overlijden, exact zeventien jaar na mijn moeder, begreep ik dat mijn vader geen kant op kon met zijn emoties. Hij had zelf niet geleerd met zijn emoties om te gaan en kon dus ook die van mij niet goed opvangen en begeleiden. Omgaan met emoties zit niet zo sterk in zijn familiesysteem.</p><p>Zijn impliciete boodschap aan mij was: ‘Voel niet’ want gevoelens zijn alleen maar lastig, ingewikkeld en complex. We hebben wat afgestruggled, samen, op dit vlak. Daarmee leerde hij me uiteindelijk een wijze les: Het leven is beter hanteerbaar als je jouw emotionele reacties onderzoekt. En dat ben ik gaan doen en veranderde álles (zie mijn verhaal <em>Die kleine krachtpatser</em> in het boek LEFWIJF Empowers).</p><h3>Lessen voor het leven</h3><p>LEFWIJF leerde me vooral dat ík er mocht staan. Met míjn verhaal. Dus niet: de zaak, de baan, het werk, de inhoud. Maar ik, als persoon. Jezelf serieus nemen. Niet klein maken. Dat ik ‘Wees niet belangrijk’ zeker van me af mag schudden. Niet om ‘belangrijk’ te willen zijn, maar om jezelf niet tekort te doen.&nbsp;</p><p>Ik zal nooit afleren om de antenne op het geheel te richten; dat zit zó van nature in mij. Dat vind ik prettig, doe ik graag en is mijn kracht. Het hoeft alleen niet ten koste van mezelf te gaan. Dus, zolang (in werk) het organisatiebelang matcht met mijn belang is iedereen happy. En als mijn belang niet wordt gediend, moet ik er nog eens goed over nadenken of het de juiste weg te gaan is. Die afwegingen maken, doe ik door mijn intuïtie te volgen. Ik vóel tegenwoordig of het goed is voor mij.</p><p>In het LEFWIJF-proces heb ik voor mezelf onomkeerbare stappen gezet, waarin ik beter voor mezelf zorg. Ik kan niet meer terug en dat wil ik ook niet meer. Dat mijn verhaal in het boek staat, is een mooi ankertje voor mezelf: Dit is er uit en afgerond! Van hier nu verder groeien!</p><figure id="figure-0uydptbkyqm8ijkggg" class=""><img id="0uydptbkyqm8ijkggg" src="https://cdn.durable.co/blocks/fd4yFzPMsGSbTTIDrop96qrhWOhS3seVJ1OyZDxXHDyUVkmRoxCSr7hyjC01Sess.jpg" alt="Lefwijf Judith Donkers blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Judith Donkers blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 20% 45%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="20%" data-positiony="45%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/fd4yFzPMsGSbTTIDrop96qrhWOhS3seVJ1OyZDxXHDyUVkmRoxCSr7hyjC01Sess.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 20% 45%;"></figure><figure id="figure-it8bc2j3n7m8ijil40" class=""><img id="it8bc2j3n7m8ijil40" src="https://cdn.durable.co/blocks/4M5YH3iQmnfeUGVmOZpQJO8zL2FfirxecvyHVp74iFVgzMr3Qa0CQ96NrSbAsa1p.jpg" alt="Lefwijf Judith Donkers signeert op LEFWIJF LIVE! in Utrecht" title="Lefwijf Judith Donkers signeert op LEFWIJF LIVE! in Utrecht" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl selected" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/4M5YH3iQmnfeUGVmOZpQJO8zL2FfirxecvyHVp74iFVgzMr3Qa0CQ96NrSbAsa1p.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-mce-selected="1"></figure><p><em>@ Energiek, bevlogen en tikkie onconventioneel... lefwijf Judith Donkers (1971) doet het op háár manier en altijd vol overtuiging. Met een authentieke leiderschapsstijl bouwt zij krachtige teams waar werkplezier en resultaat leveren samengaan.</em></p>

Wat LEFWIJF mij leerde - Judith Donkers

<figure id="figure-pg6hjc2236m8ii5vyz"><img id="pg6hjc2236m8ii5vyz" src="https://cdn.durable.co/blocks/8PfBoHHsG0QVAs5rQSXlEnOWxKt7IWIddual1GPbGiw8xUqd4jvSGEC2TT3iyoP5.jpg" alt="Lefwijf Shirley Serno blogt op lefwijf.nl over schuld en rouw" title="Lefwijf Shirley Serno blogt op lefwijf.nl over schuld en rouw" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/8PfBoHHsG0QVAs5rQSXlEnOWxKt7IWIddual1GPbGiw8xUqd4jvSGEC2TT3iyoP5.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Tranen van schuld - Shirley Serno</h2><p>Soms heb je iemand nodig die de woorden uitspreekt die jij diep vanbinnen al voelt. Iemand die je stilletjes toestemming geeft om onder ogen te zien wat je jarenlang hebt weggestopt. Voor mij gebeurde dat op 6 maart, tijdens LEFWIJF LIVE. De woorden van Judith Donkers over afscheid nemen en rouw raakten me als een schot in de roos. In de trein terug bleven ze echoën in mijn gedachten. Toegeven aan rouw. Het was tijd om eindelijk openlijk te spreken over die ene dag.</p><h3>82 woorden</h3><p>Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik voor het eerst in vijftien jaar weer op het nieuwsbericht klikte. ‘6 december 2010. Mozambique: Plane Crashes in Bad Weather.’ Het hele bericht telt 82 woorden. Dat is alles. Maar achter die feitelijke opsomming schuilt een dag die mijn leven en dat van mijn familie voorgoed veranderde.</p><p>Mijn man en ik waren op vakantie in Costa Rica toen ik het telefoontje kreeg. Het was vier uur ’s nachts toen mijn telefoon ging. Ik nam op en hoorde de stem van mijn zusje: ‘Mommy was in a plane crash.’ De verbinding viel meteen weg. Meer wist ik niet. Buiten was het stikdonker, de vochtige warmte drukte op mijn borst. De krekels leken opeens oorverdovend luid. Die avond vloeiden de eerste tranen van schuld.</p><h3>Schuld</h3><p>De maanden na het ongeluk waren een aaneenschakeling van ziekenhuisbezoeken, geregel met advocaten, verzekeraars en talloze formaliteiten. Het dagelijkse leven probeerden wij zo normaal mogelijk voort te zetten, maar het ongeluk hield ons als een vuist in haar greep. Mijn vader stond dag en nacht, bijna onvermoeibaar klaar om mijn moeder te verzorgen, terwijl ik worstelde met het gevoel dat ik tekortschoot. Ik wilde mijn ouders troosten, steunen, het lijden verzachten – maar weinig leek te helpen. Mijn moeder leed ondraaglijk. De sterke, zorgzame moeder die ik kende, werd langzaam een schim van zichzelf. </p><p>’s Avonds in bed huilde ik tranen van schuld, vanuit de machteloosheid dat ik haar lijden niet kon stoppen. Praten over het ongeluk ging moeizaam. Ik probeerde met mijn moeder contact te maken maar de afstand tussen ons werd steeds groter. Haar trauma was te groot. Twee jaar later overleed ze. Ze was 59 jaar oud.</p><h3>Rouw</h3><p>Jarenlang hield ik liever mijn mond ik over deze gebeurtenis. Niet bepaald een gezellig onderwerp voor bij de borrel, snap je? Maar dat is wat LEFWIJF Empowers bij mij in gang heeft gezet: het besef dat dit onderdeel van mijn verhaal er mag zijn. In plaats van wegstoppen, durf ik nu, weliswaar voorzichtig, maar vanuit liefde mijzelf toestemming te geven om te rouwen. Niet alleen om mijn moeder, maar om alles wat verloren ging: haar lijden, het verdriet van mijn vader en zusje, de machteloosheid die ons overspoelde en de last van schuld die ik zolang heb meegedragen. De onmogelijke, maar menselijke wens om haar pijn te verlichten.</p><p>Nu laat ik toe wat ik zo lang heb weggeduwd. Ik rouw om haar gemis, om de oma die ze nooit heeft kunnen zijn, om de warmte die verdween. Maar ik rouw ook om mezelf, om het verdriet dat ik liever &nbsp;verborgen hield. Met elke traan besef ik: de schuld maakt langzaam plaats voor iets anders. Ik huil niet meer uit schuld. Ik huil, omdat ik rouw.&nbsp;</p><p><br data-mce-bogus="1"></p><p><em>@ Shirley Serno is een cross cultural coach die op pragmatische wijze anderen begeleidt naar een leven met meer authenticiteit, kracht en moed. Zij gelooft in ‘Leren door te doen’, een goed ontbijt als onmisbare start van de dag en is voorstander van meer dankbaar zijn voor de kleine wonderen van het leven. <a data-mce-href="http://www.bateleurcoaching.com" href="http://www.bateleurcoaching.com" target="_blank" rel="noopener">bateleurcoaching.com</a></em></p>

Tranen van schuld - Shirley Serno

<figure id="figure-1h9exak2lm8fnqxbi" class=""><img id="1h9exak2lm8fnqxbi" src="https://cdn.durable.co/blocks/2cKu1Gh5VihuR15gy8l6YhdKtpNOYKjXJE40fRGUJieAJIZMSkNWYZAFtzyuyi2d.jpg" alt="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Quifaina Reina blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2cKu1Gh5VihuR15gy8l6YhdKtpNOYKjXJE40fRGUJieAJIZMSkNWYZAFtzyuyi2d.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>Je kunt meer dan je denkt! - Quifaina Reina</h2><p>Ken je dat ook? Dat je wel meer dan honderd keer langs een object of huis loopt of rijdt zonder het eigenlijk te zien? Arriveer ik samen met mijn moeder bij onze opdrachtgever waar we drie dagen in de week het object schoonmaken, zie ik in grote letters op de spiegel geplakt: <em>Je kunt meer dan je denkt! &nbsp;</em>Ik zeg: ‘Mam, ze hebben wat nieuws op de spiegel geplakt.’ Mijn moeder kijkt me vreemd aan. ‘Wat bedoel je? Die zin staat al tijden op die spiegel.' </p><p>Misschien had ik die zin onbewust gelezen maar nu kwam deze binnen. Ik realiseerde me dat dit zo klopt. Je kunt meer dan je denkt. Ik zag het gebeuren… meedoen aan het schrijven van een verhaal in een boek wat voor mij heel spannend is, nieuwe mensen in je leven toelaten en een muurtje langzaam laten afbreken en meedoen aan een wedstrijd.&nbsp;</p><h3>In bikini naar de overwinning</h3><p>Want wat dat laatste betreft… in 2019 deed ik mee aan de verkiezing Miss Tattoo Nederland. Ik was nieuwsgierig en klikte op ‘Meer informatie’. Bleek dat je ook helemaal niet van top tot teen onder de tattoos hoefde te zitten. Maar waar het mij om ging, was mijn grenzen te verleggen. In mijn bikini het podium op voor een zaal onbekende mensen, leek me de ultieme uitdaging. Ik besloot me op te geven en kocht de mooiste bikini en avondjurk die ik vinden kon.&nbsp;</p><p>Op het podium ging dat spannende gevoel weg toen ik vele familieleden voor me hoorde juichen zodra ik de podium op kwam. Na de rondes ging de jury overleggen om de winnaars bekend te maken en aangekondigd met dramatische muziek word ik uitgeroepen tot Miss Tattoo Nederland Junior. Nummer 8 stond op mijn lint, ik kon niet geloven dat ik had gewonnen.&nbsp;</p><h3>In verhaal naar de overwinning</h3><p>De volgende uitdaging meldde zicht toen Lucinda Douglas LEFWIJF Empowers voorstelde. Daar moest ik wel even over nadenken. Wat had ik te vertellen? Durf ik me wel - nu - van bínnen ook bloot te stellen? In de periode van 2019 tot nu had ik een hele reis gemaakt dus ik had wel wat te vertellen.&nbsp;</p><p>Met mijn verhaal in LEFWIJF Empowers heb ik niks meer te verbergen want ik had me jaren geleden al van de buitenkant blootgesteld ook al was daar mijn beschermlaag van tatoeages. In het boek kon ik mezelf kwijt in mijn verhaal en dat kan een ander inspireren dat het ok is om je innerlijk meer te laten zien. Nu weet iedereen wie ik ben.</p><p>Ik mag vaststellen dat ik gegroeid ben. Ik kijk nog eens in die spiegel en ben het er zeer mee eens: <em>Je kunt meer dan je denkt!</em></p><p><em><br data-mce-bogus="1"></em></p><p><em>@ Quifaina Reina is moeder van twee prachtige dochters die beiden als puzzelstukjes haar leven compleet maken. Daarnaast is Quifaina de trotse mede-eigenaar van schoonmaakbedrijf From Zero Cleaning. <a data-mce-href="http://www.fromzerocleaning.nl" href="http://www.fromzerocleaning.nl" target="_blank" rel="noopener">fromzerocleaning.nl</a></em></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p>

Je kunt meer dan je denkt! - Quifaina Reina

<figure id="figure-0g1pmlwh4hm8eljio2" class=""><img id="0g1pmlwh4hm8eljio2" src="https://cdn.durable.co/blocks/1k2YjM2qN296lUrP0KVAdSCNmZXnPNeiuG7xCZtrnmJm5lXikHKy7FIsfx76l6a7.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="Onze handen. Foto: Luc Schouten" data-positionx="null" data-positiony="null" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/1k2YjM2qN296lUrP0KVAdSCNmZXnPNeiuG7xCZtrnmJm5lXikHKy7FIsfx76l6a7.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;"><figcaption class="body-normal text-gray-500 mt-2">Onze handen. Foto: Luc Schouten<br><br></figcaption></figure><h2>Sterven is als geboren worden - Luc Schouten</h2><p>Ik kijk toe hoe je ademhaling zich grillig verandert. Voor mijn gevoel lig je als een vis op het droge naar adem te happen en lijkt het alsof je stikt. De verpleegkundige verzekert me dat jij er echt niets van merkt. Je bent zo stoned als een garnaal van de morfine. De afgelopen nacht ben je door de fase van cheyne stoke-ademhaling gegaan. Een vriendin vroeg me op enig moment of je al in deze fase was aangekomen.</p><p>Ik moest eerst googelen wat dat is, ik had me er nog nooit in verdiept. Je adem zakt dan langzaam weg totdat ie helemaal stil valt, althans dat denk je. En dan enkele seconden later moet je weer een teug uit je kleine teen halen, net alsof je vanuit het diepe weer boven water komt. De eerste paar keren dacht ik echt, dit is het dan. Maar dan blijft het patroon zich door de uren herhalen. Ik heb er vannacht wel op liggen waken, scherp luisteren of ik steeds hetzelfde patroon blijf horen.&nbsp;</p><h3>Nachtzuster Stef&nbsp;</h3><p>Deze nacht waak ik aan je bed. Ze hebben een extra bed in de kamer geschoven, werkelijk alles kan hier, wat een lieve, attente en zorgzame verpleging. Nachtverpleger Stef komt geregeld even kijken en stelt jou en mij gerust. We raken in gesprek. Stef is bijna 65 en draait alleen maar nachtdiensten. ’s Ochtends slaapt &nbsp;hij en ’s middags doet hij de dingen die hij wil of moet doen. Het is hem aan zijn ogen aan te zien. Maar wat doet deze man zijn werk liefdevol! In stilte kijk ik toe hoe hij jou verzorgt. </p><p>Hij vertelt dat hij er wel klaar mee is om steeds maar weer bijscholing te doen. Dat betekent dat hem wat privileges zijn ontnomen. Zo mag hij jou geen medicatie toedienen. Daarvoor komt weer een andere nachtzuster. Zonder de Steffen van deze wereld geen zorg in de nacht. Stef is een #Harry. Ik heb een diep respect voor Stef. Door deze ene nacht samen aan het bed van mijn moeder door te brengen, terwijl zij haar laatste strijd voert, voelt het heel intiem.&nbsp;</p><h3>Nog even buurten met je buuf</h3><p>Gérard van tante Miet appt dat hij morgen om 18:30 wil langs komen met Miet. Ik vertel hem dat het laatste uur of de laatste uren toch echt wel zijn aangebroken. Even later appt hij dat hij er over drie kwartier is. Tante Miet met Gérard en Mieke komen binnen. Tante Miet is 96 en is helemaal ondersteboven. Ze vraagt me of Suus zometeen naar huis gaat. Ik stel haar gerust dat mam toch echt aan het doodgaan is. Ze raakt verward en ik zeg haar dat ze rustig nog wat met mam kan buurten. Mam hoort het wel.&nbsp;</p><p>Later hoor ik van Gérard dat er met tante Miet geen richt mee te schieten is. Ik zeg hem dat hij haar goed in de gaten moet houden. 96 en dan zo je oude buurvrouwke weg zien glijden is niks gedaan. Haar kinderen Gérard en Mieke staan vol ongeloof te kijken, naar mam, maar ook hoe tante Miet op mam reageert. De tijd tikt verder.</p><h3>Sterven is een proces</h3><p>Doodgaan is een proces. Ik merk dat de dood al een paar uur de overhand over mam aan het nemen is. Haar onderbenen en handen worden koel terwijl haar hoofd heel warm is omdat het lijf erg hard moet werken om nog adem te halen. Ondertussen word ik ineens ondergespetterd met groen snot dat uit je mond komt. Het is de snot die je al dagenlang dwars zit maar die jij niet weggehoest krijgt. Het werkt zich langzaam een weg naar de uitgang. Ik weet me er geen raad mee, maar verpleegkundige Marlou laat me zien hoe ik dat het beste kan schoonmaken. Nu kan ik het zelf. Ik houd je mond schoon. </p><p>Iemand vertelde me later dat geboren worden en sterven eigenlijk heel vergelijkbare processen zijn. Het gaat met veel slijm en troep gepaard. Ik realiseer me dat dit niet een splitseconde duurt. We hebben je ook al even niet meer als een hamburger op de bakplaat gekeerd. Het heeft geen zin meer. Bovendien kan elke omkering je laatste ademteug aankondigen. Aan je lijf zie je ook dat de dood het bloed onregelmatig in je lijf verdeelt. In de lichaamsdelen die onder liggen, verzamelt zich al het bloed en vormen zich donkere plekken.&nbsp;</p><h3>Dit is het</h3><p>Dan nadert toch echt het moment van je allerlaatste snik. Ik vind het eng omdat ik niet weet wat ik kan verwachten en ik toch de indruk heb dat je ligt te stikken. Ik druk op het alarm en verpleegkundigen Marlou en Marian staan onmiddellijk naast me. Ze helpen jou en mij door jouw laatste momenten heen. We kijken hoe de slagader in je hals stil valt. Marlou zegt: ‘Dit is het.’ Ik maak je mond nogmaals schoon en blijf aan je bed zitten en eromheen dralen. Ondertussen laat ik diverse mensen weten dat je bent heengegaan.</p><h3>De scheepstrossen van het leven lossen</h3><p>Ik vind toch dat je een doodstrijd hebt moeten voeren. Ik denk dat het komt omdat je al 39 jaar lang alleen bent en de touwtjes allemaal zelf in de hand hebt moeten houden en hebt genomen. Die moesten nu ineens allemaal los gelaten worden. Dat waren verdorie trossen waarmee je een cruiseschip aan wal vastlegt! Ik riep al een week tegen je: ‘Laat maar los, je mag gaan, het is goed, je hebt het goed gedaan en als je pap ziet dan moet je keihard rennen hoor!’ Maar die dikke trossen aan touwtjes, die waren niet zomaar allemaal uit jouw handen los te rukken. Ik dacht nog, zal ik de snoeischaar maar even gaan halen, dan gaat het wat sneller. Het had zijn tijd nodig. Ieder touwtje moest één voor één door. En je had tijd. Ik had ook tijd. We hadden samen tijd.&nbsp;</p><h3>Tussen hemel en aarde</h3><p>In deze laatste weken is er iets heel magisch gebeurd, mam. Ik voelde in onze relatie altijd wat scherpe vlijmpjes. Die scherpe vlijmpjes in mijn relatie met jou smolten als sneeuw voor de zon. Kennelijk hadden jij en ik dit proces nog nodig. Er werd iets geheeld waar ik mijn hele leven last van heb gehad. Ik kon je alleen nog maar met liefde omarmen. Ik nam je bij de hand en begeleidde je naar wat komen zou. Ik had het gevoel dat ik samen met jou op de drempel stond. Ik hield je aan de hand en ik gluurde alvast even om het hoekje voordat jij over die drempel stapte. Bizar dat er een overlijden nodig is om dit op te lossen. Ik kijk met een vredig gevoel terug. Ik wist al dat er meer tussen hemel en aarde is. Nu weet ik écht zeker.</p><h3>Brancard</h3><p>De doodgravers komen binnen. Het is carnavalszondag, buiten is eerder de lichtjestocht van de carnaval voorbij getrokken. Zij hebben een bijzonder beroep. Paula slaat verrukt haar hand voor haar mond: ‘Wat ligt ze er vredig bij!’ Tijdens je laatste snik lag je met mond open en je ogen wilden zich niet sluiten. Toen ik een half uur later je kamer weer binnenkwam, had je gezicht zich als vanzelf in een vredige glimlach gesloten, als een mirakel. Hoe dan? Ik kan alleen maar bedenken dat je het leven op aarde hier in vrede hebt afgerond en vredig over de drempel bent gestapt.</p><p> Samen met Rens en Paula leg ik je op de brancard en sluit ik het laken zachtjes over je heen. Paula legt nog een tulp op je en de verplegers draperen een zachte oranje deken met vlinders over je heen. In mijn eentje rijd ik je door de kliniek naar de auto. Ik voel me alleen, wat is dit zwaar als je je moeder alleen naar de lijkauto moet rijden. We schuiven je samen in de auto. </p><p>Stef is net zijn nachtdienst begonnen en voelt de zwaarte. Hij loopt met me mee en geeft mij een stevige knuffel. Het is zijn eerste taak van de nachtdienst. Nachtzuster, nog zo’n bijzonder beroep. Ik laad jouw koffertje en spulletjes in mijn auto en rijd naar jouw huis. Mijn laatste nacht in mijn ouderlijk huis is aangebroken en ik neem afscheid.</p><figure id="figure-yv5iqb1irm8elt9tj" class=""><img id="yv5iqb1irm8elt9tj" src="https://cdn.durable.co/blocks/178QKmmtGEqTpWQTXVdggt2cYlRiYg0P4YWVQJtTYLoER16sCevZKR5ZJ6Tulojk.jpg" alt="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Luc Schouten blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 30%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="50%" data-positiony="30%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/178QKmmtGEqTpWQTXVdggt2cYlRiYg0P4YWVQJtTYLoER16sCevZKR5ZJ6Tulojk.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 50% 30%;"></figure><p><em>@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.&nbsp;</em></p><p><br></p><p><br></p>

Sterven is als geboren worden - Luc Schouten

<figure id="figure-if7xoxdaigm872f5xf" class=""><img id="if7xoxdaigm872f5xf" src="https://cdn.durable.co/blocks/9buox18xUkzOOHopUMu3moMBjHkcvNTPcXC29EaOZZICEC2dWdX4kVd8AyhZevww.jpg" alt="Lefwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="Lefwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 45% 20%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="45%" data-positiony="20%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/9buox18xUkzOOHopUMu3moMBjHkcvNTPcXC29EaOZZICEC2dWdX4kVd8AyhZevww.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 45% 20%;"></figure><h2>Mijn reis naar LEFWIJF van het Jaar 2025! - Peggy Senchi</h2><p>Mijn levensweg is hobbelig, soms duister en gevaarlijk, maar ik blijf lopen. Zelfs in het diepste donker, op een wankel pad, zet ik door. Ik loop wonden op, knal keihard tegen muren omdat ik op doodlopende wegen beland. Ik zit in een doolhof, maar ik blijf in beweging, ik moet de uitgang vinden. Uiteindelijk trekt mijn lichaam aan de noodrem. Het wil me beschermen tegen ernstigere schade. Dit moment dwingt me om stil te staan en opnieuw te bepalen welke richting ik op wil.</p><h3>Lefwijf Community</h3><p>Al mijn gebeden en wensen zet ik op een visionboard. Eén wens schittert helder: groeien tot een krachtige, inspirerende vrouw. Een andere roept me zachtjes toe: sta op, pak het podium en deel jouw verhaal.&nbsp;<br>Mijn gebed wordt verhoord, ik kom in contact met Lucinda Douglas, Female Empowerment Expert. Ze vraagt ‘Schrijf je mee met Lefwijf Empowers?’ &nbsp;Enthousiast roep ik gelijk: ‘JAAAA!’ En zo word ik deel van de Lefwijf Community.</p><p>De online meetings op vrijdagochtend om 7:00 uur zijn vroeg, heel vroeg… maar het is het waard. Het contact en de inspiratie met de andere Lefwijven zijn goud waard. Elke sessie groeien we samen, werken we aan onze verhalen en bereiden we ons voor op het grote moment: de boeklancering op 6 maart 2025.</p><h3>LEFWIJF LIVE!</h3><p>Na maanden uitkijken naar de feestelijke boekpresentatie op 6 maart 2025 is het moment eindelijk daar tijdens het event LEFWIJF LIVE! Daar sta ik, op het podium van Theater Zuilen in Utrecht. Als eerste mag ik een stuk van mijn verhaal voordragen aan het publiek. Ondanks de zenuwen voelt het ook als een moment van kracht, van doorzettingsvermogen en van trots.&nbsp;</p><p>Daarna volgen meer voordrachten en inspirerende verhalen. Geboeid luister ik naar de krachtige en meeslepende verhalen van de andere Lefwijven. Elk verhaal raakt, inspireert en verbindt. De energie in de zaal is voelbaar, een mix van trots, herkenning en ontroering. Deze dag kan nu al niet meer stuk - wat een onvergetelijke ervaring!</p><figure id="figure-q9j98a38f9m8730wen"><img id="q9j98a38f9m8730wen" src="https://cdn.durable.co/blocks/23mrwKaChelDj3hDMCwPuUWvGdm13bUUwcyS9aV4UJUbBbTnXKikdmiP7zxDW9xr.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/23mrwKaChelDj3hDMCwPuUWvGdm13bUUwcyS9aV4UJUbBbTnXKikdmiP7zxDW9xr.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h3>En de winnares is…</h3><p>Samen met zes andere inspirerende vrouwen ben ik genomineerd en maken we kans op de eretitel ‘LEFWIJF van het Jaar 2025’. Eén voor één worden we het podium opgeroepen en mogen we plaatsnemen nadat we onze speciale videoboodschap hebben ontvangen. Als kers op de taart ontvang ik een bijzondere videoboodschap van Carlijn Vis, journaliste en schrijfster bij NRC Handelsblad. Een prachtige verrassing die de dag nog specialer maakt.&nbsp;</p><p>Tijd om de winnares bekend te maken. Lucinda en presentator Pauline de Wilde kijken de zaal in en beginnen af te tellen: 5, 4, 3, 2, 1… En dan klinkt het: ‘Peggy Senchi, LEFWIJF van het Jaar 2025!’<br>Ik spring op, mijn hart bonkt, en met een vreugdekreet juich ik het uit. Wat een ongelofelijk moment!&nbsp;</p><p>Als ik de bokaal uitgereikt krijg, komt alles samen; mijn strijd, mijn groei, mijn passie voor het doorbreken van patronen. Het wordt erkend! Ik houd de bokaal vast en weet: dit is niet alleen voor mij, maar voor alle vrouwen die ooit hebben getwijfeld aan hun kracht maar die lef hebben getoond en hun verhaal hebben gedeeld.</p><figure id="figure-wn9y6p2lltm8731ko9"><img id="wn9y6p2lltm8731ko9" src="https://cdn.durable.co/blocks/cmmkYeLTc8Fmqd0AD1djuSn6fsR0wjOzK2qRgpcQPYfz4zTYtrSuOy7kiPAR1gLQ.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/cmmkYeLTc8Fmqd0AD1djuSn6fsR0wjOzK2qRgpcQPYfz4zTYtrSuOy7kiPAR1gLQ.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: undefined undefined;"></figure><h3>Nalatenschap van lef en moed</h3><p>Deze prijs is meer dan een titel. Het is een bevestiging dat mijn reis ertoe doet. Dat ik ertoe doe. Mijn woorden raken mensen, mijn pad is waardevol. Maar het is ook een uitnodiging om verder te groeien. Om nog meer mensen te helpen hun eigen kracht te vinden. Om mijn nageslacht een nalatenschap van lef en moed mee te geven.<br>Nu voel ik eindelijk stevige grond onder mijn voeten. Het licht van lef maakt me zichtbaar en schijnt helder op mijn pad. Ik sta daar waar ik hoor te zijn - vol trots, in mijn kracht en in het Licht.</p><h3>Onze overwinning</h3><p>Deze overwinning draag ik op aan mijn jongere zelf, die ooit niet wist welke kant ze op moest. Aan de mensen die in mij geloven en mij steunen. En aan alle Lefwijven en de organisatie achter Lefwijf. Het leven is een cadeau, voor mij vaak een surprise. Ik pak het dankbaar met beide handen aan. Dat gun ik jou ook.</p><figure id="figure-hiw0xj2dnm8730032"><img id="hiw0xj2dnm8730032" src="https://cdn.durable.co/blocks/1cPRtMmcBfBmEz4HhypEqhLLllAjXt8prrjAu1HcVtzquSDRSyjVot53RhXwWdVU.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/1cPRtMmcBfBmEz4HhypEqhLLllAjXt8prrjAu1HcVtzquSDRSyjVot53RhXwWdVU.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: center center;"></figure><p><em>@ Peggy Senchi is lifestylecoach, ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out en mede-auteur van Lefwijf Empowers. Met haar verhaal moedigt ze anderen aan om hun lef te omarmen en hun eigen pad te bewandelen. Met haar recente media-optredens hoopt ze haar boodschap bij een nog groter publiek te brengen. <a data-mce-href="http://www.ssenchi.nl" href="http://www.ssenchi.nl" target="_blank" rel="noopener">ssenchi.nl</a></em></p><figure id="figure-k7rlgnfzdmm8737fq1" data-full-width=""><img id="k7rlgnfzdmm8737fq1" src="https://cdn.durable.co/blocks/0lMQGKjDUT5vXRRGHuUdyL04Z29uQoZdiWlyjOEUqVyK29sBVoQCbpoish1sgjz7.jpg" alt="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" title="efwijf Peggy Senchi is LEFWIJF van het Jaar 2025" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl selected" style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;" data-corners="default" data-aspect="16:9" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="true" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/0lMQGKjDUT5vXRRGHuUdyL04Z29uQoZdiWlyjOEUqVyK29sBVoQCbpoish1sgjz7.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 16/9; object-position: center center;" data-mce-selected="1"></figure>

Mijn reis naar LEFWIJF van het Jaar 2025! - Peggy Senchi

<figure id="figure-fhkuuf959m85rdv9l"><img id="fhkuuf959m85rdv9l" src="https://cdn.durable.co/blocks/2bST23hpnfJ1MUonr1ApQpwAxCCfs7dOuVfcqgQjF6fsXUeR7Y124kKO7e0wWiOT.jpg" alt="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 75% 45%;" data-corners="default" data-aspect="1:1" data-caption="" data-positionx="75%" data-positiony="45%" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/2bST23hpnfJ1MUonr1ApQpwAxCCfs7dOuVfcqgQjF6fsXUeR7Y124kKO7e0wWiOT.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 1/1; object-position: 75% 45%;"></figure><figure id="figure-71let1fk3m85ryrx5"><img id="71let1fk3m85ryrx5" src="https://cdn.durable.co/blocks/17XSvIO33avxNU4IJoFVAsZnCvLsGeFdJognuo6gx479c5lXAB5r5VmlmPTWKcIF.jpg" alt="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" title="Lefwijf Bianca Hersov blogt op lefwijf.nl" class="object-cover bg-gray-100 rounded-lg md:rounded-xl lg:rounded-2xl" style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;" data-corners="default" data-aspect="3:2" data-caption="" data-positionx="undefined" data-positiony="undefined" data-fullwidth="false" data-mce-src="https://cdn.durable.co/blocks/17XSvIO33avxNU4IJoFVAsZnCvLsGeFdJognuo6gx479c5lXAB5r5VmlmPTWKcIF.jpg" data-mce-style="aspect-ratio: 3/2; object-position: undefined undefined;"></figure><h2>LEFWIJF Empowers. Mijn Reis naar Nu - Bianca Hersov</h2><p>LEFWIJF Empowers werd 6 maart tijdens LEFWIJF LIVE! gelanceerd, het boek waarin je mijn verhaal kunt lezen samen met dat van 34 andere vrouwen. Een moment van trots, maar ook van diepe reflectie. De dag barstte van energie en opwinding. Trotse, veerkrachtige vrouwen, vol moed, hoop en steun - allemaal Lefwijven, ieder met haar eigen unieke verhaal.</p><h3>Doos vol emoties</h3><p>Vanaf het begin was dit proces voor mij intens. Het opende een doos vol emoties - oude pijn, weggestopte herinneringen en inzichten die ik misschien nog niet onder ogen had willen zien. Tijdens het schrijven en in de gesprekken met de andere vrouwen kwamen thema’s ter sprake die me raakten op manieren die ik niet had verwacht.&nbsp;</p><p>We spraken over kwetsbaarheid, imposter syndrome, vrouwen in de werkplaats, de spagaat waarin veel vrouwen zich bevinden, de dominantie van mannen in topfuncties en het gebrek aan onderzoek naar typisch mannelijke ziektes bij vrouwen. Dit waren onderwerpen die ik kende maar ergens in mijn hoofd geparkeerd had. Nu kwamen ze ineens allemaal tegelijk naar boven met gevoelens van twijfel, spijt, boosheid, bewondering - een web waarin ik mezelf bijna verloor.</p><h3>Meedoen aan Lefwijf</h3><p>Tijdens het event werd ik gevraagd om iets te delen over mijn dromen in het programmaonderdeel ‘Droom in Drie’. Op het laatste moment kreeg ik ook de kans om mijn verhaal te delen, iets waar ik me niet echt op had voorbereid. Daarbij voelde ik me beroerd door de griep en de lange reis vanuit Zuid-Afrika de vorige dag. Toch stond ik daar - met trillende benen, een bonzend hart en vol emotie. En toen kwamen de woorden. Na afloop kwamen verschillende vrouwen naar me toe. Sommigen vertelden dat ze een traantje hadden weggepinkt, anderen dat mijn woorden iets in hen hadden losgemaakt. Er waren ook vrouwen die gewoon tegen me wilden zeggen dat het veel was, dat mijn verhaal er mocht zijn.</p><p>Het zette me opnieuw aan het denken. Waarom had ik eigenlijk meegedaan aan ‘Lefwijf’? Had ik bereikt wat ik wilde? Lange tijd had ik mijn ervaringen gebagatelliseerd. ‘Ach, iedereen maakt wel iets mee.’ Maar dat podiummoment, die oprechte reacties, maakten me duidelijk dat mijn verhaal ertoe deed - voor anderen, maar vooral voor mezelf.</p><p>In mijn verhaal in LEFWIJF Empowers schrijf ik ook over mijn droom om iets te doen aan period poverty - het probleem dat meisjes school missen tijdens hun menstruatie door gebrek aan middelen. Maar terwijl ik mijn korte toespraak voorbereidde, kwam die droom op dat moment niet als voornaamste naar voren. In plaats van een grote, externe droom, kwam er een meer interne droom naar voren - een droom voor mezelf.</p><h3>Van droom naar nu</h3><p>If not now, when? Als ik in het ‘nu’ wil leven, waarom zou ik dan nog dromen? Natuurlijk hoop ik dat mijn kinderen gelukkig zijn, dat ik gezond blijf, dat ik het geluk mag hebben om opnieuw in een liefdevolle relatie te zijn. Maar zijn dat dromen? Of is dat gewoon het leven zelf? Mijn droom is niet langer groot. Het draait niet meer om carrière, geld, succes of een perfect plaatje.</p><p>Dromen na drama? Dat betekent voor mij niet blijven hangen in wat was, of wat had kunnen zijn. Het is vertrouwen dat er nog iets moois komt, ook als ik het nog niet kan zien. Ik wil reizen zonder te vluchten. Mij thuis voelen - niet in een land, maar in mezelf.</p><p>Lucinda &amp; Richard hielpen me dit in te zien: ‘Make from your mess, your message.’ Niet alleen voor anderen, maar vooral voor mezelf. En dat is in mijn geval zeker gelukt. Ik heb de basis gelegd om bewuster, voller en vrijer te leven - met hoop op de toekomst.</p><p><br></p><p><em>@ Bianca Hersov-Lisman woont in Johannesburg (Zuid-Afrika) en zij is eigenaar van het <a data-mce-href="http://www.jhbccc.co.za/" href="http://www.jhbccc.co.za/" target="_blank" rel="noopener">Corporate Conference Centre </a>en het <a data-mce-href="http://www.gvgh.co.za/" href="http://www.gvgh.co.za/" target="_blank" rel="noopener">Glendower View Guest House </a>waar zij zich inspant voor unieke klantervaringen. De passie voor reizen, gastronomie, mensen, ondernemen en actieve sporten vormt haar drijvende kracht.</em></p><p><br></p>

LEFWIJF Empowers. Mijn reis naar Nu - Bianca Hersov

LEFWIJF