Zorgen, een taak uit liefde geboren - Esther Wijnschenk

Zorgen, een taak uit liefde geboren - Esther Wijnschenk

Sommige momenten in het leven vormen je voorgoed. Voor mij was een van die momenten het laatste jaar waarin ik voor mijn vader mocht zorgen. Een man die ik liefhad met heel mijn hart en die langzaam verdween in de mist van dementie. De ziekte nam stukje bij beetje zijn wereld weg – maar nooit mijn liefde voor hem.

Een beslissend moment

Na het overlijden van mijn moeder ontdekte ik dat mijn vader al jaren aan dementie leed. Iets wat ik nooit had gezien. Pas toen zij er niet meer was, besefte ik hoezeer ze elkaar overeind hadden gehouden. Toen de officiële diagnose eenmaal vaststond, bevestigd door huisarts en specialisten, kreeg ik het advies om mijn vader op te laten nemen.
Maar iets in mij verzette zich daartegen. Ik kon het niet. Ik wilde hem thuis houden, in zijn vertrouwde omgeving. Ik nam die verantwoordelijkheid op me — volledig, dag en nacht, 24/7. Alleen. Achteraf zie ik dat als een echt lefmoment: het moment waarop ik besloot te doen wat juist voelde ook al wist ik niet of ik het aankon.

Zorg op de rand van je eigen leven

Wat betekent zorg eigenlijk? En wat is mantelzorg? Zorg is nabij zijn, helpen, troosten. Mantelzorg is dat alles maar dan op de rand van je eigen leven. Waarbij je je eigen ritme opzij zet voor iemand die langzaam verdwijnt. Hoe ver ga je daarin? Hoeveel van jezelf mag je geven zonder jezelf te verliezen? Ik leefde in een continu ritme van zorgen: ’s ochtends vroeg bij hem voor zijn medicijnen, boodschappen doen, thuiszorg begeleiden, tussendoor zijn telefoontjes beantwoorden die geen einde leken te kennen. Steeds vaker vond ik hem, ook bij binnenkomst, op de vloer. En was hij ’s nachts gevallen, dan reed ik ook heen en weer om bij hem te kijken. Rust bestond nauwelijks. Ik stond dag en nacht aan zijn zijde.

Niet uit plicht maar uit liefde

Toch hield ik vol, gedreven door liefde. Niet uit plicht, niet uit verplichting, maar uit iets diepers: een verlangen om bij hem te zijn, hem te beschermen in een wereld die steeds meer van hem vervaagde. Dat besef — dat lef om alles op het spel te zetten voor iemand van wie je houdt - terwijl je niet weet hoe het afloopt - dat is het moment dat ik nu zie als het hart van mijn ervaring.
Toch voelde het nooit als last. Het was zwaar, ja. Maar boven alles was het waardevol.
Ik was zijn houvast in de verwarring, zijn rust in de chaos. Een arm om zijn schouder, een glimlach, de kleine wonderen, momenten van pure verbinding.

Niet uit onmacht maar uit liefde

Ik ben dankbaar en trots op mezelf dat ik hem zolang thuis heb kunnen houden. In zijn vertrouwde omgeving tussen zijn en mijn herinneringen. Tot het moment kwam dat ik hem niet langer kon beschermen. Met pijn in mijn hart moest ik hem uiteindelijk laten opnemen - niet uit onmacht maar uit pure liefde.

Het mooiste cadeau dat ik in al deze ellende kreeg - een godsgeschenk - was het moment dat we het tehuis binnenstapten. Een gesloten afdeling. Hand in hand met mijn vader liep ik naar binnen. De afdeling was opgedeeld in kleine ‘huisjes’ en tot mijn verbazing was mijn vader toegewezen aan… huisje Esther! Hoe dan?
Daar hij eerst moest acclimatiseren en ik pas de volgende dag mocht terugkomen, ging ik bij de leiding de code opvragen van de toegang tot de afdeling, daar gebeurde er iets dat ik nooit zal vergeten: de code bleek mijn geboortejaar te zijn. Een tweede wonder, zo voelde het, precies op het moment dat ik het het hardst nodig had.

Wat blijft is de liefde

Veertien jaar lang heb ik mogen zorgen. Eerst voor mijn moeder, toen voor mijn vader. Het waren jaren waarin ik iets terug mocht geven van alles wat zij mij ooit gaven.
Het kostte me veel – energie, tijd, tranen. Maar het gaf me ook meer terug dan ik ooit had kunnen vermoeden. Ik was er. Tot het einde. En dat besef, die diepe vrede, draag ik voor altijd met me mee.

@ Esther Wijnschenk is freelance Personal Assistant & Executive Assistant en projectmanager. Haar bedrijf Domani Management Support vormt voor ondernemers een rots in de branding waar het gaat om eersteklas ondersteuning en het in goede banen leiden van projecten. Esther woont in Haarlem samen met haar twee katten Luna en Joy.

Esther op LinkedIn