Waarom luister je niet meer naar mij? - Brief van Shirley Serno aan…

Waarom luister je niet meer naar mij? - Brief van Shirley Serno aan…

Shirley… we moeten praten. Echt. De afgelopen weken zijn heel verwarrend voor mij geweest. Ik weet niet eens meer waar ik sta in jouw leven. De band die ik dacht met jou te hebben, lijkt aan diggelen. En ik? Ik voel me verloren, genegeerd.

Jarenlang waren we een geweldig team. Ik was er altijd om je te behoeden voor teleurstelling en pijn. Weet je nog die keer dat je werd uitgenodigd voor de regionale veldhockey try-outs? Je coach was trots op je, jij haalde de laatste ronde. Maar toen... toen fluisterde ik in je oor: "Doe maar rustig aan, straks worden je teamgenoten jaloers!" En jij luisterde. Opluchting! Je liet expres een paar passes mislukken. Missie geslaagd.

En weet je nog dat ene feestje op de middelbare school? Die leuke jongen met dat schattige accent en ietwat slonzige kleren? Je stond op het punt om hem te zoenen, maar Speedy Gonzales die ik ben was er op tijd bij: "Wat als je vriendinnen je uitlachen?”, vroeg ik jou. Dus je deed het niet. Weer missie geslaagd. Niemand lachte je uit. En hij heeft nooit geweten wat jij voor hem voelde.
Ik was erbij toen je zo graag stage wilde lopen in Zuid-Afrika, maar je docent het afraadde. Je was boos. Maar ik? Ik kon deze kans niet laten gaan een troostte jou: "Luister gewoon naar hem. Te veel gedoe, ver weg, alleen..." En jij? Jij gaf toe. Poeh, wat was ik opgelucht.

Mijn trouwe bondgenoot in dit alles was Angst. Wat konden wij goed samenwerken zeg! Wanneer jij dreigde iets te durven, klopte ik bij Angst aan en samen hielden we je lekker veilig en klein. Mijn motto: Geen verantwoordelijkheid, geen schuld. Lekker simpel!

Maar de laatste jaren is er iets veranderd. Je luistert steeds minder naar me. Ik heb kennisgemaakt met een nieuwe vriendin van je: Lef. Echt, wat een bemoeial! Dankzij haar ervaar je nog steeds Angst, maar je besluit er vaker overheen te stappen. Iets met jouw motto “Feel the fear and do it anyway”. Serieus, hoe dan?! Ik mis de nachten waarin we samen piekerden tot je niet meer wist waar je het zoeken moest.

Het wordt me gewoon te veel. Jij bent je eigen coachingpraktijk begonnen, je doet mee aan Lefwijf en ik maak kennis met andere kanten van jezelf: moed, durf, zelfvertrouwen. En het ergste? Je bent milder geworden. Bah. Waar is die oude Shirley die altijd veilig in haar comfortzone bleef?

Oh ja, ik zie het al: je hebt me niet meer zo nodig. Weet dat ik altijd het beste met je voor had, jou behoeden voor pijn en teleurstelling. Gelukkig neem jij het mij niet kwalijk. Sterker nog, jij omarmt mij en wat ik voor jou heb gedaan. Dank je. Wij komen elkaar vast weer tegen, maar nu is het mijn tijd om een stap achteruit te doen. Ik ben trots op je.

Groet,
Je Innerlijke Criticus

@ Shirley Serno is een cross cultural coach die op pragmatische wijze anderen begeleidt naar een leven met meer authenticiteit, kracht en moed. Zij gelooft in ‘Leren door te doen’, een goed ontbijt als onmisbare start van de dag en is voorstander van meer dankbaar zijn voor de kleine wonderen van het leven. bateleurcoaching.com