Waarom ik schrijf - Natalie Fonteni

Waarom ik schrijf - Natalie Fonteni

Al van kinds af aan schrijf ik. Gedichten, gedachten, verhalen – alles wat maar in mijn hoofd zat, vond zijn weg naar papier. Ik schreef vooral van me af. De woorden die ik opschreef, gaven me ruimte in mijn hoofd, een moment van rust. Hele schriften vol woorden, alleen voor mijn ogen bestemd. Schrijven was mijn veilige haven, mijn manier om de wereld te begrijpen.

Toch is het nu, jaren later, nog steeds spannend om mijn woorden de wereld in te sturen. Want laten we eerlijk zijn: schrijven is niet alleen creëren, het is ook delen. En dat delen voelt kwetsbaar.
Elke keer als ik begin, zit ik met dezelfde vragen. Welke details vertel ik? Wat houd ik voor mezelf? Hoe deel ik mijn waarheid zonder te veel prijs te geven? Ik wil mijn lezers meenemen, mijn verhaal vertellen en een boodschap achterlaten. Maar hoe doe je dat zonder iemand voor het hoofd te stoten?

Schrijven is kiezen en loslaten

Daar ga ik weer, om 07.15 uur. Een paar keer per week pak ik mijn laptop, zet een kop thee naast me en begin met een blanco pagina. Mijn hoofd zit vol gedachten, nog rauw van de nacht. Soms vloeien de woorden moeiteloos, alsof ze al dagen klaarstaan om opgeschreven te worden. Andere keren zijn ze ongrijpbaar, verstopt achter twijfel en perfectionisme. Maar ik blijf zitten, blijf schrijven.
Dan komt het moment van schrappen. Wat laat ik staan? Wat haal ik weg? Het voelt als een puzzel. Elk woord moet op zijn plek vallen, anders klopt het verhaal niet. Sommige stukken zijn te persoonlijk, te rauw. Andere missen de kracht om echt te raken. Schrijven is kiezen, loslaten, opnieuw beginnen.

Toch fluistert er altijd een stemmetje: ‘Durf te delen.’ Want ik weet waarvoor ik dit doe. Mijn missie is duidelijk. Ik wil mijn verhaal vertellen, niet om te choqueren of te kwetsen, maar om te verbinden. Ik wil laten zien dat niemand alleen is in zijn worstelingen. Mijn woorden zijn niet bedoeld om te confronteren, maar om te inspireren.
Toch blijft het spannend. Mijn verhaal delen betekent dat ik mezelf laat zien, zonder filters. En dat is eng. Maar ik weet ook dat juist daar de kracht ligt. In de kwetsbaarheid zit het echte. Zo ontstond ook Scherven van Veiligheid, mijn verhaal in LEFWIJF Empowers.

Lefwijf zijn is durven delen

Dus ik schrijf. Ik voeg woorden toe, ik schrap, ik herzie. En ik laat mijn pen mijn waarheid vertellen, zelfs als die me ongemakkelijk maakt. Want dat is voor mij wat schrijven is: mezelf én jou een spiegel voorhouden. Een vonkje herkenning, begrip of inspiratie achterlaten. 
Mijn schrijfproces is een reis van geven en loslaten. Niet perfect, niet compleet, maar altijd oprecht. En misschien is dat precies wat het betekent om een lefwijf te zijn: durven doen, durven delen, durven schrijven.

@ Natalie Fonteni zet mensen en organisaties in beweging. Of het nu gaat om het doorbreken van stigma’s of het inspireren van anderen om zichtbaar en authentiek te zijn, Natalie doet het op haar manier: met passie, lef en visie. soulvive.nl