Mantels & Maskers - Bianca Hersov

Mantels & Maskers- Bianca Hersov

Terwijl ik luisterde naar de verhalen van andere vrouwen, kwam ineens de vraag naar boven: ‘Wat heb ik toe te voegen? Ben ik wel interessant genoeg? Is mijn verhaal de moeite van het lezen waard?’

Tijdens onze Zoom-bijeenkomst van vrouwen die meeschrijven aan LEFWIJF Empowers, noem ik de term imposter-syndroom en ik realiseer me dat veel vrouwen daarmee worstelen – de angst om door de mand te vallen, om niet zo slim, sterk, veerkrachtig of vindingrijk te zijn als we willen lijken. We dragen maskers en mantels om dit te verhullen.

Ik stel me vaak voor hoe ik ’s ochtends wakker word en een denkbeeldig kapstokje in de hoek van mijn slaapkamer zie staan met daarop de maskers en mantels. Dan plan ik mijn dag en beslis welke ik zal dragen. Dit jaar voelde ik voor het eerst dat ik ze niet meer wilde dragen… maar wie ben ik zonder die maskers en mantels?

Super-pleaser vol zelftwijfel

Een super-pleaser, vol zelftwijfel: ‘Heb ik genoeg gedaan? Had ik meer moeten bereiken? Had ik in het bedrijfsleven moeten blijven? Was ik een goede echtgenote? Ben ik een goede moeder geweest? Kan ik weer een goede partner zijn?’ Al die zelftwijfels zijn altijd dreigend aanwezig.

Maar dit jaar ben ik begonnen met naar het lefwijf in mezelf te luisteren. Voor mij is een lefwijf iemand die durft naar zichzelf te kijken, die haar maskers afzet, en die authentiek verschijnt, hoe rommelig of imperfect dat ook voelt. Het is een moedige keuze om niet langer achter die mantels van perfectie te schuilen en om de vrouw te omarmen die ik ben. En wat me dit jaar heeft verrast, is dat ik eindelijk begin te geloven – niet alleen door de bevestiging van anderen, maar ook door mezelf (al is het nog maar een fluisterstemmetje) – dat ik ertoe doe.

Mijn - kleine - momenten van energie

Dat ik een slimme zakenvrouw ben. Dat ik misschien genoeg financiële middelen heb om voor mezelf en mijn kinderen te zorgen. Dat ik inspirerend ben. Dat ik een empathische maar stevige leider ben. Dat ik het waard ben om naar op te kijken, maar dat dat niet per se de bron van mijn eigenwaarde hoeft te zijn.

En toen besefte ik dat er dit jaar iets is veranderd. Ik ben vaker stil blijven staan bij momenten die me energie geven. Zoals de dagen waarop ik tevreden wakker word, zin heb in de dag en even bewust een kop koffie drink terwijl ik uitkijk op het groen van de golfbaan en de vogeltjes zie komen en gaan.

Of de saamhorigheid met vrienden, de spontane grapjes die me doen gieren van het lachen. De kleine momenten zoals een glimlach delen met een vreemde, een wandeling maken, een gezellige lunch midden in de week met een goede vriendin (en een lekker wijntje), of die relaxte middag waarop ik gewoon een Netflix-serie kijk in plaats van mijn to-do lijstjes afwerk.

Wie ik écht ben

Ik leer om mijn innerlijke lefwijf meer ruimte te geven – om voor mezelf te kiezen, mijn plek in te nemen en onbezorgd van het leven te genieten. Ik heb ervoor gekozen om mezelf toe te staan te genieten van het moment en minder te piekeren over wat er allemaal nog moet. En in die ruimte is er een gevoel ontstaan van: ik ben genoeg. Ik ben misschien wel te veel voor sommige mensen – met mijn dromen, energie en ambities – en dat is helemaal oké.

Want een lefwijf zijn, betekent dat ik durf te zijn wie ik écht ben.

@ Bianca Hersov is owner/director of CBM Corporate Conference Centre & Glendower View Guest House.