Lancering... ik vlieg! - Luc Schouten
Lancering... ik vlieg! - Luc Schouten
6 AM, mijn alarm gaat af. Vandaag is het D-Day! Ons boek Lefwijf Empowers wordt gelanceerd. Wat hebben we de laatste maanden met elkaar naar deze dag toegeleefd. Met kinderlijke vreugde genieten we van elkaars ideeën over boekenleggers. Er worden wat tipjes van de sluier opgelicht hoe ieder de dresscode very smart with a touch of gold gaat invullen. Je mag bedenken hoeveel boeken je gaat bestellen. Wilde ideeën worden bedacht én uitgevoerd om ons boek aan de man – en de vrouw – te brengen. En natuurlijk ga je bedenken wie je meeneemt op zo’n markante dag.
Ontmoeting in den hele levende lijve
Zelf verheug ik me vooral op het feit om eindelijk alle mede-auteurs in den hele levende lijve te ontmoeten. Tot nu toe hebben we elkaar alleen ’s ochtends om 7 AM op de zoom ontmoet. Dan zie je alleen elkaars hoofd. Stiekem maak ik me een beetje druk over het feit dat ik misschien mede-auteurs niet zal herkennen. Dit gebeurde tot mijn grote schrik ook even toen ik Helmi zomaar voorbij liep. Ze heeft voor vandaag een blonde krullenbos gekozen en daaronder herkende ik haar gezicht niet zo snel!
De verhalen golven
Met bombastische muziek worden we in de zaal onthaald. Lucinda heeft de touch of gold heel letterlijk genomen en heeft zich in een bad met goudverf gedompeld, ze ziet er prachtig uit. Al snel halen dagvoorzitster Pauline de Wilde en Lucinda de eerste dames op het podium en voor we het weten golven de eerste verhalen door de zaal. Ik voel de intensiteit door het delen van deze verhalen op het podium met de minuut toenemen en zinderen. Soms beneemt het mijn adem. Wat bezitten mensen toch een enorme, bewonderenswaardige veerkracht.
Genomineerd!
Ik mag me rekenen tot de zeven genomineerden voor de titel Lefwijf van het Jaar 2025. Om het publiek de kans te geven nader kennis te maken met de genomineerden, worden we op het podium uitgenodigd om prima vista ons verhaal te delen. Ik voel me rustig en vertel mijn verhaal. Er gaan verwonderlijke en verontwaardigde kreetjes op in de zaal. Mijn verhaal raakt het publiek. Nadien ben ik trots dat ik het verhaal zonder gesnotter en gestotter heb kunnen vertellen. De laatste weken heb ik mijn moeder mogen begeleiden in haar laatste levensfase en ze is kort voor deze dag overleden. Het lot bepaalt dat ik toch bij deze dag kan zijn tussen haar overlijden en uitvaart in.
Tussen leven en dood
In mijn verhaal in LEFWIJF Empowers beschrijf ik onder andere de relatie met mijn moeder en wat dit voor effect op mijn leven heeft gehad. In diepe verwondering vertel ik welke magie zich de laatste weken aan het stervensbed van mijn moeder heeft afgespeeld. Zonder één gesproken woord weten wij samen de scherpe vlijmpjes in onze relatie te laten smelten als sneeuw onder de zon. Dan kan ik alleen nog maar haar met al mijn liefde omarmen en haar bij de hand nemen.
Samen lopen we naar de drempel en gluren we even om het hoekje van de deur alvorens mijn moeder wegstapt. We zijn in staat geweest om samen de scherpe randjes waar ik mijn hele leven wel last van heb gehad, weg te laten glijden. Ik kijk met een vredig gevoel terug. Ik wist al dat er meer tussen hemel en aarde is. Nu weet ik écht zeker.
De onbekende verhalen
Ik verheug me ook enorm op het feit dat ik nu eindelijk de andere 34 verhalen in het boek mag lezen. Best raar dat je auteur van een boek bent, waarvan je het merendeel van de inhoud niet hebt gelezen tot de lancering. Natuurlijk hebben we ons verhaal ’s ochtends in de tweewekelijkse zoomsessies wel gedeeld, maar vaak is dat niet helemaal of helemaal niet het verhaal dat iedereen in het boek heeft opgeschreven. Heel bijzonder.
Ontlading
In de middag worden de genomineerden op het podium uitgenodigd. Het publiek mag stemmen en de stemmen zijn ondertussen geteld. Een mandje met één kaartje wordt voor ons neergezet. De spanning stijgt. Maar er staan twee bekers. Lucinda steekt van wal en benoemt onze bewegingen in de Lefwijf-community in de Huddle. Hé, ik herken wat zij zegt, dat gaat over mij! Even in verwarring kijk ik haar aan. Ja hoor, ik ben geëerd als Lefwijf Community Leader 2025. Die had ik even niet zien aankomen. Blij neem ik de prachtige goudkleurige beker in ontvangst.
What’s next?
Het is een rollercoaster geweest de laatste twee maanden. Soms had ik het gevoel dat ik in Joris en de Draak in de Efteling zat, maar dan wel in beide treinen tegelijk.
Stopt het hier? Natuurlijk niet. Ik wil dolgraag van Lucinda leren hoe je met verve en flair je verhaal op een podium deelt, op zo’n manier dat het publiek aan je lippen hangt. Dat ga ik doen in Best Talks op 3 oktober a.s. Ik heb al een beetje mogen proeven hoe dat voelt, toen ik het levensverhaal van mijn moeder, doorspekt met sprekende foto’s en humor, op haar uitvaart mocht voordragen. Veel mensen kwamen na afloop naar me toe en vertelden dat ze hun neiging om te klappen toch maar hadden onderdrukt omdat het een uitvaart is. Ik kan dit.
En er staan meer bijzondere projecten op stapel met bijzondere vrouwen. De lefwijf-kalender vult zich. Kortom, de lefwijf-reis stopt niet maar is een continue reis. En het gaat immers niet om het doel, maar om de reis zelf.
@ Waar het leven schuurt, groei je. Luc Schouten verbindt, verzorgt en focust. Is een overlever en leidt een team van global risk managers bij een internationaal informatietechnologiebedrijf.