Ik ben geen oplaadstation! - Merari Richardson
Ik ben geen oplaadstation! - Merari Richardson
Jarenlang fungeerde ik als oplaadstation. Werkelijk iedereen kwam langs voor nieuwe energie. Niks mis mee, dacht ik altijd. Ik luisterde, ik droeg, ik regelde, ik verscheen en zelfs wanneer mijn lijf al uren fluisterde dat het genoeg was… gaf ik nog. Waar haalde ik het vandaan? Waarom deed ik het?
Ik heb lang gedacht dat het normaal was om altijd ‘aan’ te staan. Ik merkte ook pas veel later hoe vertrouwd mensen waren geraakt met het idee dat ik het wel zou oplossen. Niet omdat ze misbruik wilden maken, maar omdat ik het altijd zo deed. En eerlijk? Misschien was ik er zelf nog meer aan gewend dan zij. Ik vond het makkelijker om sterk te zijn dan om stil te staan en mezelf af te vragen wat ik nodig had. Ergens werd het bijna een identiteit: degene die klaarstaat. Degene die geeft.
‘Nee!’ Stop met geven!
Wat ik nooit doorhad, was hoe subtiel ‘leeggeven’ is. Het begint met een paar gemiste pauzes,
een paar opgeschoven emoties, een paar gesprekken waar ik te veel in draag. En dan opeens zit je op de bank na een lange dag en voel je dat er niets meer over is. Niet omdat je niet wilt geven, maar omdat je simpelweg niet kunt. Met mijn kracht gingen ze opnieuw de weg op. En ik? Ik bleef leeg en stil. Want wat zeg je, als je nooit geleerd hebt om te zeggen dat je moe bent? Wat doe je als je hebt geleerd om altijd te glimlachen?
‘Nee!’ Zei ik op een dag luid en duidelijk. Het kwartje viel. Niet door een groot drama, maar door iets heel simpels waarbij alles in mij zich verzette. Ik merkte dat ik leeg was. Zelfs niet moe maar leeg. Alsof ik de laatste maanden op automatische piloot draaide. Ik voelde me schuldig, maar ook opgelucht. Voor het eerst had ik geluisterd naar mezelf. En dat voelde nieuw. Onwennig, maar goed!
Mijn grens, mijn kracht
Sindsdien is er iets verschoven. Niet ineens, maar beetje bij beetje. Ik ben gaan beseffen dat ik - toch - niet gemaakt ben om eindeloos te geven. Dat mijn kracht niet zit in altijd beschikbaar zijn. Dat mijn waarde niet afhangt van hoeveel mensen ik help. Ik ben geen oplaadstation! Ik ben geen plek waar iedereen voortdurend zomaar kan inpluggen. Ik ben geen oneindige energiebron. Ik ben een mens met een hart dat ook aandacht nodig heeft, met grenzen die ruimte verdienen, met gevoelens die gehoord mogen worden.
En ik leer nog elke dag wat dat betekent. Maar één ding weet ik zeker: ik moet mezelf op tijd en zeer regelmatig bijvullen in plaats ervan dat ik me laat leeglopen voor een wereld die altijd vraagt, maar zelden stopt om te kijken hoe het eigenlijk met mij gaat. En het is nog maar net dat ik het eindelijk durf te erkennen.
Misschien herken jij jezelf een beetje in dit verhaal… voelt het alsof je ook een oplaadstation bent? Stop ermee. Je mag jezelf terugnemen. Je mag kiezen om niet langer de plek te zijn waar iedereen komt opladen.Je bent een waardevol mens en jij verdient óók warmte, liefde en rust. Opladen kun je leren.
@ Merari Richardson is een duizendpoot-verpleegkundige, trainer en ondernemer in hart en nieren en in opleiding voor Integrative Nurse and Lifestylecoach. Met haar stichting Education, Wellbeing and Care Caribbean zet ze zich in voor zorg, welzijn en educatie. En één van Merari’s missies is om vrouwen te helpen om zichzelf terug te vinden, om ruimte te maken voor wie ze zijn en te voelen dat zij óók belangrijk zijn.