'Aruba?!' De ontmoeting - Miriam Nies

'Aruba?!' De ontmoeting - Miriam Nies

Vandaag was ik met m’n mooie bijzondere zoon met autisme naar de Action. Inkopen doen voor het Lichtjesdorp van de dagbesteding van HELEHOOP. Een haastige sfeer heerste in de winkel bovendien is het even wennen;  kerstinkopen begin november. Ik wil dit eigenlijk niet, maar kan niet anders omdat ik voor onze dagbesteding voldoende materiaal nodig heb. Lege schappen, lange rijen. Al die prikkels zijn niet zo fijn voor mijn zoon, dus hoe eerder we de winkel weer uit zijn en naar huis kunnen, des te beter. 

'Wat is Aruba?'

En terwijl ik geduldig met m’n gedachten alweer ergens anders wacht in de rij, roept mijn zoon ineens ARUBA door de winkel. Gesprekken verstommen, hoofden draaien en ogen richten zich op hem en mij. Ik moet even bedenken waarom hij dit roept, terwijl de mensen me aankijken. En dan zie ik het. In de andere rij staan twee vrouwen. Mijn zoon denkt dat deze vrouwen van Aruba komen. Hij wil dat eigenlijk aan ze vragen, maar heeft er de woorden niet voor. Hij wijst naar ze, terwijl iedereen hem aankijkt. Hij lacht, kijkt afwisselend naar mij en dan weer naar de vrouwen. 'Aruba?' De vrouwen kijken hem verbaasd aan. Een van hen vraagt: ‘Wat is Aruba?’

En ik begin met de ondertiteling. Spreekt u Nederlands? Engels? En ik leg in het Engels uit dat hij denkt dat de vrouwen afkomstig zijn van Aruba. Dat hij geboren is op het eiland Aruba en dat hij denkt herkenning te zien bij de vrouwen. Andere mensen in de rij luisteren mee, in afwachting wat er gaat gebeuren voor de kassa in de drukke Action.
De vrouwen antwoorden dat ze uit Afghanistan komen. ‘Oh, Afghanistan, herhaalt m’n zoon, ‘geen Aruba’. ‘Nee geen Aruba’, zeg ik. Hij heft z’n handen omhoog, jammer, geen Aruba. We lachen vriendelijk naar elkaar, de rijen komen weer in beweging. 

'Een zoon met autisme'

We stappen naar buiten met onze tas vol kerstspullen. De twee vrouwen staan buiten. Een van hen spreekt me aan: ‘Ik heb ook een zoon met autisme. Hij is dertien jaar. Hij lijkt zelfs op jouw zoon.’

Ik werd opeens stilgezet. Daar stonden we. Midden op het plein voor de winkel. We waren gewoon opeens moeders. Moeders die elkaar niet kenden, maar moeders van zonen met autisme. Vrouwen die elkaar nog nooit hebben gezien of ontmoet, die een volledig andere achtergrond hebben, die uit een verschillend land komen, maar daar was plotseling verbinding. Zomaar, door een jongen met autisme, die zichzelf is, die puur is, zich durfde te uiten. Daardoor herkenden de moeders elkaar opeens. 

Zomaar een ontmoeting

Zomaar een ontmoeting. Een bijzonder moment. Heel even, verbinding met een volkomen vreemde en andere vrouw. De kerstslingers liggen inmiddels in de kast te wachten op het creëren van het Lichtjesdorp en in m’n hart schijnt de zon. Wow, wat een eerlijke en spontane ontmoeting kan betekenen. Mijn dag kan niet meer stuk.

@ Miriam Nies is de oprichter van HELEHOOP waar jongeren met autisme in een veilige, kleine setting kunnen groeien en bouwen. Zij is oud-leerkracht in het speciaal onderwijs en autismecoach en woonde en werkte jarenlang op Aruba met man en kinderen.
Miriam maakte een intensieve medische reis door waarbij de weg van pijn en genezing haar een diepe passie heeft gegeven voor heling, verbinding en vergeving - geworteld in haar geloof in God. Miriams motto: waar littekens helen, kan nieuw leven ontstaan.

helehoop.nl