Wat LEFWIJF mij leerde - Judith Donkers
Wat LEFWIJF mij leerde… - Judith Donkers
Het leermoment in mijn leven en loopbaan viel samen met het LEFWIJF Empowers project. LEFWIJF draaide voor mij in eerste instantie om zichtbaarheid maar… al snel leerde ik dat dit niet mijn grootste uitdaging was. Het onafscheidelijke duo ‘voor jezelf opkomen en je eigen grenzen bewaken’ drong zich op de voorgrond. Wat er gebeurde.
Lessen uit het familiesysteem: 'Doe je best'
Mijn moeder leerde me dat niemand beter is dan een ander. Dat iedereen en alles er mag zijn en dat je wat dat betreft je niet belangrijker voor hoeft te doen, dan je bent. Ik kon goed en gemakkelijk leren maar werd toch fijntjes gewezen op de prestaties van een neef die misschien minder scoorde, maar daar wel veel meer voor moest doen.
Ook met turnen viel ik op en zat ik al jong in de selectieploeg en behaalde mooie resultaten. Dat werd gewaardeerd maar vooral omdat ik er plezier in had. Ik werd niet over het paard getild om het zo te zeggen. De impliciete boodschap was: ‘Wees niet belangrijk’. En wat deed ik daarmee? Hard werken, veel inhoud maar te weinig de credits opeisend. Ik kreeg vooral mee: ‘Doe je best’. Ik kan een hele rij uitspraken van deze aard oplepelen die ik mijn moeder zó kan horen zeggen. Zomaar wat aanmodderen was niet de bedoeling in het leven en je hoeft jezelf voor je prestaties ook niet op de borst te kloppen.
'Voel niet'
Mijn vader had me wat anders te leren. Pas na zijn overlijden, exact zeventien jaar na mijn moeder, begreep ik dat mijn vader geen kant op kon met zijn emoties. Hij had zelf niet geleerd met zijn emoties om te gaan en kon dus ook die van mij niet goed opvangen en begeleiden. Omgaan met emoties zit niet zo sterk in zijn familiesysteem.
Zijn impliciete boodschap aan mij was: ‘Voel niet’ want gevoelens zijn alleen maar lastig, ingewikkeld en complex. We hebben wat afgestruggled, samen, op dit vlak. Daarmee leerde hij me uiteindelijk een wijze les: Het leven is beter hanteerbaar als je jouw emotionele reacties onderzoekt. En dat ben ik gaan doen en veranderde álles (zie mijn verhaal Die kleine krachtpatser in het boek LEFWIJF Empowers).
Lessen voor het leven
LEFWIJF leerde me vooral dat ík er mocht staan. Met míjn verhaal. Dus niet: de zaak, de baan, het werk, de inhoud. Maar ik, als persoon. Jezelf serieus nemen. Niet klein maken. Dat ik ‘Wees niet belangrijk’ zeker van me af mag schudden. Niet om ‘belangrijk’ te willen zijn, maar om jezelf niet tekort te doen.
Ik zal nooit afleren om de antenne op het geheel te richten; dat zit zó van nature in mij. Dat vind ik prettig, doe ik graag en is mijn kracht. Het hoeft alleen niet ten koste van mezelf te gaan. Dus, zolang (in werk) het organisatiebelang matcht met mijn belang is iedereen happy. En als mijn belang niet wordt gediend, moet ik er nog eens goed over nadenken of het de juiste weg te gaan is. Die afwegingen maken, doe ik door mijn intuïtie te volgen. Ik vóel tegenwoordig of het goed is voor mij.
In het LEFWIJF-proces heb ik voor mezelf onomkeerbare stappen gezet, waarin ik beter voor mezelf zorg. Ik kan niet meer terug en dat wil ik ook niet meer. Dat mijn verhaal in het boek staat, is een mooi ankertje voor mezelf: Dit is er uit en afgerond! Van hier nu verder groeien!
@ Energiek, bevlogen en tikkie onconventioneel... lefwijf Judith Donkers (1971) doet het op háár manier en altijd vol overtuiging. Met een authentieke leiderschapsstijl bouwt zij krachtige teams waar werkplezier en resultaat leveren samengaan.